14. mei, 2023

Zomaar een stijlmiddel

Gelukkig, de heren aan tafel stellen mij deze avond wederom niet teleur. Al hun favoriete onderdelen komen weer aan bod.


Voor de zoveelste keer hoor ik dat juist werknemers die te maken krijgen met een briesende leidinggevende de losers zijn. Dat ze zielig doen terwijl ze zelf juist te slecht of traag werken. Dat een stemverheffing niets te maken heeft met grensoverschrijdend gedrag en het eerder een teken is van een baas met uitzonderlijk talent, die de lat hoog legt en ambitie toont. Wie zich daar niet tegen kan wapenen is een softie en moet maar vertrekken.


En net als altijd worden de vrouwen die ze bespreken liefkozend meisjes genoemd. Lief meisje, mooi meisje. Niets mis mee. Alhoewel, er zijn twee uitzonderingen. Terwijl Noa aan de andere kant van de camera wacht, spreken de heren zomaar over haar alsof ze in bikini voor ze staat. Ze beschrijven hoe ze van een meisje met een capuchon een vrouw is geworden en vragen zich daarbij lachend af wanneer ze, net als haar moeder, botox gaat spuiten. Blijkbaar heeft ook haar oom geen actieve herinnering meer. De tweede uitzondering is minister Kaag. Zij wordt steevast een wijf of trut genoemd. En als haar naam niet valt, dan zorgt Wilfred Genee alsnog voor de voorzet. Het scoort.


Ook de wereldproblematiek wordt opnieuw besproken. Het zijn wel altijd dezelfde onderwerpen en dezelfde argumenten die langskomen. De vluchtelingen en Groningen horen daarbij maar ook de problematische neukfrequentie van onze Minister President. En omdat het bos waar de hond wordt uitgelaten er prima bij staat heeft Nederland  helemaal geen stikstofprobleem.


Af en toe probeert Gijp wat nuance aan te brengen maar dat is onbegonnen werk. Als er al eens een tafelgast aanschuift die uitlegt hoe complex de wereld is dan wordt hij gecanceld en als elitair weggezet. Ze moeten tenslotte wel dezelfde plaat kunnen blijven afspelen, want hun contract is net verlengd. Tafelgasten die regelmatig aanschuiven hebben dan ook een goede imitatie van Johan Derksen in huis. Een goed idee voor een nieuw format? Alvast op zoek naar de nieuwe Johan Derksen, voor het geval dat.


En toch kijken er elke avond achthonderdduizend mensen naar dit programma en staat het daarmee zowat in de top vijf van meest bekeken programma’s. Het succes intrigeert en irriteert mij tegelijk. Het eendimensionale karakter van het programma is waarschijnlijk juist de reden voor het succes. Door een probleem te simplificeren wordt alles zwart wit en gemakkelijk over de bühne te brengen. De 50 tinten grijs behandelen de mannen dankbaar in een andere context.


Deze  blog moest conform schrijfopdracht een YOUP column worden met overdrijving als stijlmiddel, maar die blijkt helemaal niet nodig. Daar zorgen de jongetjes van Vandaag Inside tenslotte zelf wel voor. Lekker man!