29. december, 2024
Tot voor kort vond ik de McDrive het meest decadente dat ik ooit heb gedaan. Dat je ergens met de auto doorheen rijdt, je aan het eerste poortje het raampje laat zakken en een bestelling doorgeeft om die vervolgens aan het volgende poortje op tehalen vind ik het toppunt van luiheid welvaart. Ik heb het in corona tijd één keer gedaan, maar de auto rook in mijn beleving nog weken zo sterk naar Mcfriet dat die herinnering voorkomt dat ik er ooit nog een keer doorheen zal rijden.
Sinds ons uitstapje naar Moviepark Germany deze vakantie heb ik mij schuldig gemaakt aan iets dat nog decadenter is, maar bovendien ook ethisch twijfelachtig: de Speedy Pass. Voor een extra betaling mag je met de Speedy Pass langs een hele rij wachtenden lopen om direct vooraan aan te sluiten. Ik kende het fenomeen wel, maar zo vaak kom ik nou ook weer niet in een pretpark en als dan schrikten het concept en de prijs me tot nu toe af.
In Moviepark Germany zag ik echter voor het eerst dat je de Pass per attractie kon aanschaffen. Dus, toen er bij één van de attracties een wachttijd van vijfenveertig minuten vermeld stond, gingen ik voor de bijl. Ik rechtvaardigde de aankoop met het idee dat we geld hadden bespaard door ons eigen eten en drinken mee te nemen, omdat er weinig glutenvrij te krijgen was. Bovendien ga ik zelf niet in achtbanen en hoefde ik zo niet zo lang in de kou te wachten. Zo gezegd, zo gedaan.
Niet veel later kwamen drie blije, en ook enigszins verwonderde, gezichten mij tegemoet. Ze mochten inderdaad zomaar iedereen voorbij, en ze waren haast sprakeloos door het gemak waarmee dat ging. En toen was er eigenlijk geen weg terug meer.
Alhoewel, we kochten de Pass ook weer niet voor elke attractie. Even later stonden we regulier in een rij, waar elke vijftien minuten een groep wachtenden naar binnen mocht. We hadden pech: we konden net niet mee en stonden dus als eersten in de rij toen we de Speedy Passers tegenover ons ontdekten. Toen die rij tegenover ons langzaam begon te groeien vreesden we even dat wij door hen opnieuw vijftien minuten moesten wachten. We ondervonden en bespraken hoe het kopen van voorrang kan leiden tot ongelijkheid en scheve gezichten.
En toch heb ik het nog twee keer toegestaan en ik weet nog niet wat ik daarvan moet vinden. In plaats van mijn overdenkingen voorbij te lopen, moet ik misschien mijn gedachten eerst even op een rij zetten.