2. juli, 2023
'Hoe slungelige pubers veranderen in gespierde #fitboys.' Het magazine in de Volkskrant opende zaterdag met een artikel over de groeiende groep jongeren die door de invloed van vele fit boys op de socials trainen (en eten) voor een gespierd mannenlichaam. Ik heb er hier thuis ook mee te maken en vertelde Kasper dat hij onderdeel is van een sportindustrie die in 2025 vermoedelijk een omzet van 395 miljard dollar maakt.
Met sinterklaas kwam de eerste kleding in huis en even later arriveerden de zakken met eiwitpoeders. De tennisbaan werd na jaren zomaar ingeruild voor een sportschool en via internet werden trainings- en voedingsschema’s gedownload.
Ik kende de verhalen over bulken (=de fase waarin het doel voornamelijk het aankomen van spiermassa is) wel, verwachtte echter dat die van mij de discipline niet op zou brengen. Bovendien leek mij het kweken van spieren met zijn dunne, zelfs magere postuur gewoonweg onmogelijk.
Het ging met horten en stoten en het kostte één blender, maar het resultaat is duidelijk zichtbaar. Het staat hem goed, alleen is het wat mij betreft nu genoeg geweest. Ik vrees alleen dat de fit boys en hij daar anders over denken.
Ik weet natuurlijk wel dat de invloed van de socials op mijn kinderen groot is, maar soms is het goed om met je neus op de feiten te worden gedrukt. Zoals de keer dat ik met Anouk in Düsseldorf was. Een influencer had een dag eerder een product van de Sephora aangeprezen. Omdat die winkel in Nederland niet bestaat was de voorpret bij haar nog groter. We renden vol verwachting naar de twee Sephora filialen om te constateren dat in beide het schap met het bewuste product reeds was leeggeroofd. Binnen de vierentwintig uur.
En toch had ik vroeger ook te maken met invloeden die mijn (onbereikbare) idealen en verlangens vormden. Zo fantaseerde ik over een aantrekkelijke dansleraar in een vakantieoord die juist mij zou veroveren en schuifelde ik in mijn dromen urenlang met een de populairste jongen uit de klas zoals in de La Boum films werd voorgedaan. Eigenlijk draaide elke film over een weerloos meisje dat tot grote verbazing van alles en iedereen werd uitverkoren door een prins op het witte paard waarna ze nog lang en gelukkig leefden. Of dat nou de juiste boodschap was?!
Wat betreft commercie was daar die (lelijke) ET met dat lampje in de vinger die ik zo graag wilde hebben. Iedereen had een Monchichi terwijl die aapjes en attributen echt niet goedkoop waren. Ik lees nu dat ze een boodschap van ‘Schoonheid en Liefde’ uit moesten dragen en hun oorsprong in een Japanse televisieserie hadden. Een aflevering duurde zes minuten. De methodiek bestond toen al, de filmpjes zijn tegenwoordig alleen korter. En dus kwam het TikTok platform gewoon na-apen.