04. januari, 2025
‘Het jaar is weer voorbij, twaalf maanden op een rij, zij aan zij gingen ze weer voorbij. Dag januari, februari, maart… ' Stiekem heb ik afgelopen dagen toch weer geluisterd naar dit lied van Dirk Scheele dat lange tijd het nieuwe jaar bij ons inluidde en uit de gratie is geraakt bij de kinderen. Zo jammer. Telkens als ik alle maanden in volgorde hoor, besef ik hoe snel ze voorbijvliegen.
Gelukkig werd de andere traditie, de momentenpot, wel in ere hersteld. Zij het op het laatste moment. De pot moet zich eigenlijk gedurende het jaar vullen, maar bleef leeg. Dat was iemands eer te na en omdat zij begon te schrijven deed de rest dat ook. Zo raakte hij toch goed gevuld. Op 1 januari gingen we lezen en dat was ook dit keer weer een feestje om te doen.
Want hoe leuk is het om terug te denken aan alle gebeurtenissen en vakanties van 2024. Aan de treinreis naar London die bijna niet doorging omdat de kinderen helemaal geen paspoort hadden. “Mijn” zomervakantie wat dichter bij huis met zomaar mooi weer. Aan de knuffels die Anouk op verschillende plekken verzamelde en hoe blij dat haar maakt. En waar ik vierenveertig blogs schreef, schreef Anouk een hele leuke column over oorbellen voor school. Ze ging dit jaar namelijk ineens van nul naar vier gaatjes en schreef dat dit kwam doordat mijn kant van de familie het altijd had tegengehouden. Een grappige spiegel.
We werden herinnerd aan de datum van Kasper’s eerste rijles en het feit dat hij zijn rijbewijs bij de eerste poging had gehaald. Aan het feit, dat een deel van de familie nu denkt dat hij kok wordt omdat hij met de opleiding Food, Commerce & Technology is begonnen. Ook Jimmy, onze gerbil, die al twee keer zo oud is als zijn voorgangers, zat in de pot. Elke dag wacht hij nog trouw voor de schuifdeur op iets lekkers.
Verder kwamen langs: een eerste concert, het dubbel betaald krijgen op feestdagen, een nieuwe racefiets, en trots zijn op het schrijven van een feitenrelaas voor een toeslagenouder of het aandurven van de booster op de kermis. Ieder had zijn eigen verhaal bij het afgelopen jaar.
Er zat ook nog een briefje in over een leuke trip met mijn werk naar India dit jaar. Want begin 2024 stapte ik over naar een ander onderdeel, waar ik niemand kende en niemand mij. Helaas was de rest van de inhoud minder positief, maar ik schreef wel dat ik trots ben op mezelf en op wat ik toch heb bereikt.
Hij is nu weer leeg, klaar om gevuld te worden met de momenten die 2025 zal brengen. En voor nu maak ik mijzelf wijs dat het nog heel lang duurt voordat we de deksel van de pot weer mogen lichten, maar stiekem weet ik wel beter.