12. mrt, 2023

Zomaar een mevrouw

“Mevrouw, wilt u niet al het bestek meenemen, dan blijft er niets meer over voor de rest van de gasten”, klinkt het van ergens ver weg. Van geen kwaad bewust pak ik nog twee vorken wanneer ik mij realiseer dat de reprimande wel degelijk aan mijn adres is gericht.  Nog nietsvermoedend werp ik nog een ja-maar verweer op: “Mijn collega heeft vandaag een Indiase maaltijd voor mij meegenomen en daar is bestek voor nodig.”

Terwijl ik de woorden uitspreek begint mij iets dagen. Even later hoor ik de bevestiging: “Ja maar als u uw eigen eten meeneemt dan moet u ook uw eigen bestek meenemen. Dit bestek is voor gerechten die gekocht zijn in de kantine.”

“Echt?”, zeg ik verbijsterd. In mijn hoofd woedt een storm van onaardige gedachten. Ik mompel binnensmonds over altijd lunchen en een gekookt ei waar ik altijd meer dan één euro voor betaal.

Want ik ben boos. Iemand is overduidelijk op mijn tenen gaan staan. Waar haalt zij het recht vandaan om mij de les te lezen. Ik eet altijd in de kantine en heb er dus al heel veel geld achtergelaten. Hoezo mocht ik dan nu voor deze éne keer niet twee lepels en twee vorken uit de overvolle bak met bestek pakken. Het was bovendien niet eens mijn idee om een eigen maaltijd mee te nemen. Tegen de tijd dat de woorden klacht en manager uit mijn mond komen ben ik niet meer te verstaan. Beginnend schuldbewust laat ik het bestek los en loop ik door.

Een paar dagen later kijk ik lachend op dit incident terug en vraag mij af waarom ik zo buitenproportioneel reageerde. Ik weet het wel. Ik voelde me betrapt en onheus bejegend. Ik snap heus wel dat aanschaf en schoonmaak van bestek geld kost dat moet worden terugverdiend. Als je niet bijdraagt aan de omzet kan je ook geen gebruik maken van de faciliteiten. Ze had een punt. Ik vond het alleen zo oneerlijk dat ze mij erop aansprak omdat ik de andere honderden keren wel had bijgedragen.

Het is mij niet nieuw dat ik gevoelig ben voor in mijn ogen oneerlijke doch terechte reprimandes. Aan de andere kant was de toon van de mevrouw ook niet handig en staat deze regel ook nergens geschreven. Had ik ergens kunnen zien dat het nuttigen van eigen consumpties enkel is toegestaan met eigen bestek dan had ze mij het mes niet op de keel hoeven zetten. Want een mes had ik nou juist niet nodig.