17 dec, 2023
Tot nu toe was mijn reis naar werk overzichtelijk. Ik nam de auto, één bus of één trein in combinatie met één metro. Er was af en toe best gedoe, maar grote verstoringen bleven uit. Een traject met overstap van Haarlem naar Utrecht is de afgelopen weken echter een stuk storingsgevoeliger gebleken. Want, hoe open deur ook, een reis met de trein gaat zeker niet altijd als een trein. Ik maakte al heel wat mee:
Eerlijk is eerlijk, passagiers doen ook een duit in het zakje:
Maar reizen met de trein is natuurlijk niet alleen kommer en kwel. Zo zat ik ook in een trein waarin ik zomaar een oud collega tegenkwam. Bovendien proberen de machinisten er altijd wat van te maken en heten hun reizigers in sommige gevallen overenthousiast welkom. Ondanks de zichtbaar geïrriteerde reizigers om mij heen, vind ik het evenwel vrolijk. Net als de saamhorigheid tussen passagiers die bij gedoe vaak ontstaat, zeker als je met zijn allen tot het balkon bent veroordeeld.
Wat mij wel duidelijk is geworden is dat enkele van de ongemakken voortkomen uit mijn onervarenheid. Laatst bijvoorbeeld, toen de machinist had omgeroepen dat we stil stonden omdat er een passagier op het perron onwel was geworden nam ik het verkeerde besluit.
Terwijl ik al voldaan was met het feit dat ik überhaupt een zitplaats had in een trein richting Utrecht en bleef weloverwogen zitten, stormden de geoefende reizigers de trein uit om hun reis met een andere, net arriverende trein voort te zetten.
Uiteindelijk vertrokken zij inderdaad eerder en riep mijn machinist om dat we vanwege de vertraging niet verder dan Amsterdam CS reden. Door te blijven zitten had ik twee aansluitingen naar Utrecht op Amsterdam CS gemist en belandde ik ook nog in een trein met een dubbele hoeveelheid passagiers. De volgende keer moet ik dus ook maar impulsiever op een rijdende trein springen.