14. apr, 2024

Zomaar een genre

Een beetje teleurgesteld ben ik wel over de gang van zaken nu mijn opleiding HBO programma Journalistiek officieel is begonnen.


Eerst kreeg ik een mail met daarin de mededeling dat er te weinig aanmeldingen voor fysieke bijeenkomsten zijn en dat ik de stof via zelfstudie tot me moet nemen. Dat vind ik jammer. Ik luister nou eenmaal veel liever dan dat ik lees en vind het leuk en belangrijk om te weten wie mijn medecursisten zijn.


Een week later kreeg ik vervolgens een mail van de docent waarin hij aangaf dat de module officieel van start was gegaan. Hij schreef dat hij niet iedereen voor een startgesprek had kunnen bereiken, maar dat we hem gerust mochten benaderen. Ook jammer, want ook een gesprek met de docent draagt bij aan mijn motivatie. Bovendien zag ik dat ik de eerste opdracht voor mijzelf maak en de tweede door de medecursisten beoordeeld wordt. Ik had toch op meer begeleiding gehoopt.


Helaas moet ik het ermee doen en dus las ik de afgelopen week wat verplichte hoofdstukken, stuurde ik dit weekend eens een bericht naar alle medecursisten en leverde de eerste twee opdrachten in, al stelden die niet veel voor.


De eindopdracht van de eerste module heb ik ook gelijk even bekeken. Ik moet twee plannen van aanpak schrijven. Eén voor een opiniestuk en één voor de productie van een reportage. De reportage moet gaan over een probleem dat een grote groep mensen in de samenleving raakt en moet  minimaal een ooggetuigenverslag, sfeerbeschrijving of interviewfragmenten bevatten. Voor beide stukken moet er een kort reflectieverslag komen. 


Bij het lezen van de opdracht zakt de moed mij in de schoenen. Ben ik na het lezen van zes hoofdstukken uit twee boeken, in staat om deze opdrachten uit te voeren? Ik heb wel geen gebrek aan ideeën voor maatschappelijke problemen of gerelateerde onderbuikgevoelens , want ik schreef er vast al eens een Zomaar over. Maar hoe zet ik deze ideeën om in professionele, door onderzoek gestaafde journalistieke reportages. Het opiniestuk vind ik bij voorbaat al kansloos, omdat een stellige mening bij mij meestal ontbreekt.


Aan de andere kant, het feit dat één hoofdstuk theorieën over verhalende journalistieke genres bevatte geeft mij moed. Misschien dat ik vervolgens zelf het grijze opiniestuk kan introduceren. Hoe dan ook, ik heb nog even tijd en er zijn wel weer wat zaadjes geplant. Ik weet alleen nog niet of ze genoeg ontspruiten om de hele opleiding tot een goed einde te brengen of dat ze leiden tot te veel hooi op mijn vork.