'%3e%3ctitle%3epuzzle-piece%3c/title%3e%3cpath d='M29.728 19.616q0 1.44-0.8 2.4t-2.208 0.96q-0.736 0-1.376-0.32t-1.056-0.672-1.024-0.672-1.248-0.32q-1.984 0-1.984 2.208 0 0.704 0.288 2.080t0.256 2.048v0.096q-0.384 0-0.576 0-0.608 0.064-1.728 0.224t-2.080 0.224-1.76 0.096q-1.088 0-1.824-0.48t-0.736-1.504q0-0.64 0.288-1.248t0.704-1.024 0.672-1.056 0.288-1.376q0-1.408-0.96-2.208t-2.4-0.8q-1.504 0-2.56 0.832t-1.056 2.272q0 0.768 0.288 1.472t0.576 1.152 0.608 0.96 0.256 0.896q0 0.8-0.8 1.6-0.672 0.608-2.112 0.608-1.696 0-4.352-0.416-0.16-0.032-0.512-0.064t-0.48-0.096l-0.224-0.032q-0.032 0-0.064 0t-0.032-0.032v-18.272q0.032 0 0.32 0.064t0.608 0.064 0.384 0.064q2.656 0.448 4.352 0.448 1.44 0 2.112-0.64 0.8-0.768 0.8-1.568 0-0.416-0.256-0.928t-0.608-0.928-0.576-1.152-0.288-1.472q0-1.472 1.056-2.304t2.592-0.8q1.408 0 2.368 0.8t0.96 2.208q0 0.736-0.288 1.376t-0.672 1.056-0.704 0.992-0.288 1.28q0 1.024 0.736 1.504t1.824 0.448q1.152 0 3.232-0.256t2.912-0.288v0.032q-0.032 0.032-0.064 0.288t-0.096 0.608-0.064 0.384q-0.416 2.688-0.416 4.384 0 1.44 0.608 2.080 0.8 0.832 1.6 0.832 0.384 0 0.896-0.256t0.96-0.608 1.152-0.608 1.472-0.256q1.472 0 2.272 1.056t0.832 2.56z'/%3e%3c/svg%3e)
'%3e%3ctitle%3epencil%3c/title%3e%3cpath d='M6.496 27.424l1.6-1.632-4.192-4.192-1.632 1.632v1.92h2.304v2.272h1.92zM15.808 10.848q0-0.384-0.384-0.384-0.16 0-0.288 0.128l-9.696 9.664q-0.128 0.128-0.128 0.32 0 0.384 0.416 0.384 0.16 0 0.288-0.128l9.696-9.664q0.096-0.128 0.096-0.32zM14.848 7.424l7.424 7.424-14.848 14.88h-7.424v-7.456zM27.040 9.152q0 0.928-0.64 1.6l-2.976 2.976-7.424-7.456 2.976-2.944q0.64-0.672 1.6-0.672 0.928 0 1.632 0.672l4.192 4.192q0.64 0.704 0.64 1.632z'/%3e%3c/svg%3e)
25. feb, 2024
Zomaar een koud kunstje
Grootse plannen had ik met al die tijd die ik voor mijzelf had tijdens de ski-loze skivakantie. Ik zou gaan wandelen en schrijven. Enkel het wandelen lukte. Ik zette minimaal twintigduizend stappen per dag. Voor het schrijven ontbrak echter de inspiratie. Of was het de eigen laptop, de grote mok verse gemberthee en de geluiden van een gravende gerbil op de achtergrond?
Een vriendin gooide nog een reddingsboei uit en mailde een schrijfopdracht van een kunstmagazine door waar ik enthousiast aan begon. De opdracht: in vijf alinea’s van vier regels iets uit mijn leven verbinden aan iets van kunst of natuur.
De moed zakte mij tijdens het lezen wel in de schoenen. Het is wellicht niet gunstig voor mijn imago, maar ik heb niet echt wat met kunst of natuur. Het laatste beroemde kunstwerk dat ik zag was de Mona Lisa. Die is in mijn beleving al zo vaak gecoverd dat haar mysterieuze uitstraling en raadselachtige glimlach mij inmiddels ontgaan.
En natuurlijk geniet ik van de natuur, vooral van zee, strand en duinen. Ik heb er alleen geen verstand van. Planten in huis of tuin gaan altijd dood en ik kan nog geen iep, linde, esdoorn of merel, huismus en spreeuw van elkaar onderscheiden. Mijn toespraak tijdens mijn vaders crematie eindigde niet voor niets in “…alleen jouw groene vingers, die heb je meegenomen.”
De hoofdprijs van de wedstrijd is echter een gesprek met de hoofdredacteur van een grote uitgever. Een prijs die al mijn radartjes vanzelfsprekend laat draaien. Er moest toch iets te verzinnen zijn. Toen ik de opdracht las moest ik wel degelijk denken aan de twee, voor mij magische, natuurmomenten in mijn leven. Het moment tijdens de bevallingen dat ik mocht gaan persen. De natuur nam het op dat moment volledig van mij over en ik gaf mij ook volledig over aan de natuur. Het ging allemaal vanzelf en voelde heel magisch. De rest was alleen weinig natuurlijk en dus kan ik er geen vijf alinea’s van vier regels mee vullen.
Ten einde raad overwoog ik iets met woordspelingen te doen en zo met kunst- en vliegwerk te schrijven over puur natuur of zo. Geen koud kunstje... Ik gaf het op.
Nu ik echter weer in mijn vertrouwde setting achter mijn laptop zit, met de theemok en de gerbilgeluiden beginnen de radartjes weer te draaien. Zomaar opgeven is in ieder geval niet iets uit mijn leven dat ik aan iets in van (mijn) natuur verbind. Ik heb nog tot zes maart.