30. juli, 2023

Zomaar in de hoofdrol

Ik ben een nuchtere realist, maar de laatste tijd merkte ik weer hoe ik mijzelf ook kan verliezen in  dagdromen. Mijn fantasie kan echt een loopje met mij nemen, want zolang ik mij kan herinneren ontstaan er in mijn hoofd hele romans met mij in de hoofdrol.

Het begon ooit simpel, met fantaseren over geld en het kunnen kopen van veel hippe kleding. Later zwijmelde ik over jongens die altijd voor mij kozen. Verder onderging ik door de jaren heen vele denkbeeldige metamorfoses opdat ik ooit het mooiste meisje van de klas zou worden en verzon ik bovendien talloze scenes over toevallige ontmoetingen met onbereikbare BN’ers die met mijn ideeën aan de haal gaan.

Een recent voorbeeld zijn mijn gedachtes over het opvouwbare Haarlem tasje dat ik ontwierp. Wanneer ik er over straat mee paradeer fantaseer ik regelmatig dat iemand er iets over zegt. En dan heb ik het niet over alle lovende recensies die ik van vriendinnen krijg, maar over een reactie van iemand die toevalligerwijs ook vormgever blijkt te zijn en wel raad weet met duizenden van die tasjes.  

Ook bij elke schrijfcursus of workshop ontstaat er een imaginair scenario waarbij de docent dusdanig enthousiast is over mijn schrijftalent dat ze mij op gang helpt bij het uitgeven van een bundel. En toen ik een sollicitatieopdracht richting Lubach stuurde waren daar tegen het beste weten in toch die dromen over een reactie. (Zie Zomaar een opdracht)

De laatste tijd dwalen mijn gedachtes steeds vaker af naar de constatering dat ik zakelijk of prive nooit iets heb gedaan met mijn Duitse talenkennis en verzin ik hoe ik dat kan veranderen. Vooral als ik een verslaggever op televisie hoor stuntelen denk ik, had die BN-er geweest die mij was tegengekomen. Dan had ik wellicht dat interview kunnen doen.

Toeval of niet, vorige week stuurde mijn zus zomaar een Duitse blog zonder te weten dat die eindigde in een aanbod voor een 30-Tage-Schreiben challenge inclusief kampvuursessies om te “vernetzen”. Alleen het woord laat mijn radartjes al op hol slaan. Ik ga heus niet ineens een Duitse blog schrijven, maar het geeft mij weer nieuwe inspiratie. In ieder geval raapte ik alle moed bij elkaar en meldde mij aan voor deze challenge. Natuurlijk gaf ik er een uitgebreide tekst en uitleg bij.

Zoals zo vaak bleek ook dit script in werkelijkheid wat beknopter dan in mijn gedachten. Ze was niet verbaasd over mijn Duitse schrijfkunsten, vroeg niet waarom en waar we in Duitsland hadden gewoond en stelde ook geen vragen over mijn blog. Het was gewoon een zakelijke deal.

Ik ben inmiddels gewend geraakt aan mijzelf en ben gelukkig hardleers. Af en toe een illusie armer maar ook vele fantasieën rijker.

Wat zijn Zomaren?