5 nov, 2023

Zomaar een duin

“De laatste zin voor mijn blog heb ik in ieder geval al bedacht”, grap ik richting een vriendin, wanneer ik mijn snoeischaar wederom in een tak van een esdoorn zet. Ondanks dat ik mij een weg door de woekerende en vooral stekelige bramenstruiken had moeten banen met allemaal schrammen tot gevolg , zou en moest ik deze jongen nog “te pakken krijgen”. Hij was mij tenslotte een (es)doorn in het oog. 😊


Op initiatief van een vriendin deed ik mee aan de Natuurwerkdag die jaarlijks wordt gehouden. Dit is het grootste vrijwilligersevenement in het groen. Op meer dan vijfhonderd locaties zetten vrijwilligers zich dan in voor de natuur. Maanden geleden had ze mij gevraagd of ik het leuk zou vinden. En gevoelig als ik ben om op een gemakkelijke en gezellige manier goed te doen, vond ik dat natuurlijk. Ondanks onze lange voorbereiding had ik ons toch nog op het laatste moment aangemeld om de exoten in de Zuidduinen van Zandvoort te bestrijden en op die manier de inheemse flora weer een kans te geven om te groeien. Dat leek me wel wat.


Een enthousiaste groep van vrijwilligers ontmoetten elkaar in de ochtend bij een keet en daar startten we met koffie en thee. We kregen vervolgens uitleg over de werkzaamheden, een snoeischaar, een prikker en een vuilniszak. Even later liepen we gezamenlijk door de Zuidduinen. Een prachtig mooi gebied in mijn achtertuin dat ik helemaal niet kende.


Een beetje ongemakkelijk voelde het wel, want wat wist ik nou over planten en bomen; laat staan over het voor de Zuidduinen exotische soort. Het bleken de populieren en de esdoorns te zijn die we zomaar moesten kortwieken en de begeleiding loodste ons gelukkig geroutineerd naar de plekken waar ze stonden.


Andere vrijwilligers gebruikten de takken dan weer om olifantenpaden te dichten. Die ontstaan door nieuwgierige mensen, herten en honden, maar zorgen ervoor dat het gebied zich niet meer ongestoord kan ontwikkelen en de begroeiing verloren gaat. Ook werd er her en der een door een hond gegraven gat gedicht met wat zand. Een gat in combinatie met wind kan er namelijk voor kan zorgen dat de gehele duin instort. Na gedane arbeid leverden we al het gereedschap weer in bij de keet en kregen we als beloning overheerlijke snert.


Het was een verrassend leuke ochtend, waar mij weer eens duidelijk werd hoe weinig ik weet over de natuur.  Voortaan loop ik in ieder geval met andere ogen door de duinen. Mijn bedachte, laatste zin moet ik dan ook iets aanpassen: niet alleen de esdoorn, maar ook de populier, de olifantenpaden en de gaten in de duinen zijn mij vanaf nu een doorn in het oog.