Zomaar een noot

Zoals elke ochtend staat hij ook deze ochtend weer op zijn achterste pootjes voor de schuifdeur van zijn kooi. Vol verwachting klopt zijn hart. Zou die vandaag weer opengaan? Wanneer ik het deurtje open wordt hij ongeduldig en kukelt zowat voorover het hok uit. Ik breek een stuk van een nootje af en geef het hem. Gretig neemt hij het aan, rent naar een andere plek om het te eten en keert vervolgens snel weer terug in de hoop dat er nog een volgende portie volgt.

Zo gaat dat iedere ochtend en trouwens eveneens wanneer ik de strijkplank installeer. Blijkbaar heeft hij dan door dat die activiteit even gaat duren, want vanaf het moment dat ik begin met strijken bespeelt hij mij door geduldig op zijn pootjes te balanceren.

Het is onze vijfde en langstlevende gerbil die door eigen toedoen alleen door het leven moet. Nadat zijn maatje was overleden deden wij een poging hem te koppelen aan Javey. Die bezorgde hij echter een wrede dood en sindsdien hanteren wij het eigen-schuld-dikke-bult principe.

Het is wellicht wat overdreven om op deze manier over een gerbil te schrijf of hem zelfs een naam te geven, want een gerbil is natuurlijk helemaal geen volwaardig huisdier. Je kan vrij weinig met hem. Hij is niet tam, aaibaar of trouw en je kan hem geen trucjes aanleren. Maar als we terugkomen van vakantie is hij de eerste bij wie de kinderen gaan kijken.

Bovendien hadden alle vijf gerbils hun eigenaardigheden die onderdeel uitmaken van onze  familieherinneringen. De één sprong zolang tegen de onderkant van de trap aan tot de bevestigingshaken niet meer haakten en de trap naar beneden viel. De ander was de heel dag druk met graven en knagen terwijl zijn dikke maatje lekker lui lag toe te kijken. En, we hadden er één die op een gegeven moment geen boventanden meer had waardoor de ondertanden bleven doorgroeien. Eens in de zoveel tijd knipte de dierenarts ze dan weer kort. Kortom overlijdens gingen allemaal gepaard met een traantje en een begrafenis in de tuin.

Daarbij volwaardig of niet, ik kan ze prima vertroetelen en daar vervolgens mijn voldoening uithalen. Genoeg te verkrijgen voor deze beestjes in de dierenwinkel. Net nog kamille oogst gehaald voor maar liefst 5,99 (!?!). Zomaar, omdat Jimmy dan weer even wat te doen heeft. Leuk toch. Eerst waren het trouwens zonnebloempitten waarmee ik hem verblijdde. Sinds ik echter een walnoot, amandel en hazelnoot uit de zelfgemaakte muesli achterhield en aan hem liet proeven kan een zonnebloemenpit hem niet meer bekoren. Hij vindt zichzelf duidelijk wel volwaardig en daarom noem ik dit beestje maar gewoon bij zijn naam.

Zo kwam Javey aan zijn einde: Zomaar een sprong

Wat zijn Zomaren?