14. jan, 2023

Zomaar wat lol

“Kan jij een video of de lyrics vinden van dat carnavalslied met de pukkel en de bril– je ziet haast geen verschil? Ik dacht dat ik hem ooit had gevonden en dat het iets van " Zo gelachen" heette, maar vind hem nu niet.”


Zo luidde het verzoek dat mijn zus had gestuurd. Ik wist eerlijk gezegd aan hand van deze aanwijzing helemaal niet welk lied ze bedoelde maar ging zoeken en vond het nummer al snel tussen de goedbedoelde huis-tuin-keuken middeltjes tegen pukkels en suggesties om pesten te voorkomen.


Het nummer heet Wat een lol en is van Henk Elsink. Alle lampjes gingen branden en ook al had ik het lied in geen tientallen jaren meer gehoord, zo kon ik elk woord weer meezingen. Het is één van die diepgewortelde herinnering die hoort bij een periode zo lang geleden en die een trigger nodig heeft om vervolgens te voelen als de dag van gisteren.


Wij hadden vroeger twee cassettebandjes met opgenomen radio uitzendingen van De Ko de Boswachtershow. Ik vermoed dat mijn ouders dachten dat ze op die manier toch nog wat Nederlandse cultuur naar de tropen konden brengen. Omdat het maar twee bandjes waren, zijn ze grijs gedraaid. De inhoud bepaalde bovendien jarenlang gesprekken en familiegrapjes. Zo imiteerden we vaak de Beesten, beesten, beesten, beesten in het Nieuws rubriek, waarin alle beesten ondanks of dankzij de (te) goede verzorging dood gingen. Het grapje van de konijnenkeutels die werden aangezien voor dropjes was lange tijd de favoriet van mijn vader en wij pestten mijn moeder elke vakantie weer door Het konijn of enkel en-ik te neuriën, waarna zij tot leedvermaak van ons allen uit volle borst het lied Mijn konijn en ik inzette. Ook één van de vele nummers die via De Ko de Boswachtershow tot ons kwam. Ik lees nu dat het een lied van Toon Hermans is. Het programma was bedoeld om kinderen kennis te laten maken met de natuur. Ik denk dat het mij kennis heeft laten maken met leuke teksten, iets waar ik nog steeds heel blij van word.


Sinds ik het nummer heb gehoord vraag ik me alleen wel af wat er na het nummer Wat een lol ook alweer kwam. Helaas moet ik mijzelf teleurstellen, want ik weet het niet meer al lijkt het elke keer op het puntje van mijn tong te liggen als ik het einde van het nummer nadert. Ik vrees dat dit een diepgewortelde herinnering blijft. Op internet kan ik nog geen De Ko de Boswachtershows uit 1975 vinden en de kans is groot dat ik het witte bandje bij de laatste verhuizing van mijn moeder heb weggegooid. En dat vind ik nu wel even wat minder lollig.


https://youtu.be/Q8-GZEIA0t8