14. juli, 2024

Aan mijn koor kleven twee minpunten en dat zijn de twee kleuren die we moeten dragen tijdens een optreden. Okergele en zwarte kleding had ik voor mijn koortijd in ieder geval niet in mijn kast hangen. Dat had een goede reden, want die kleuren halen niet het beste in mij naar boven.

Voor het eerste optreden kocht ik nog enthousiast een zwarte jurk. Eenmaal aan, vond het thuisfront eensgezind dat ik op een non leek, al draagt die er waarschijnlijk geen okergele maillot onder. Dat klinkt als een flauwe grap, maar ik heb mijn hele leven nog geen zwart gedragen. Ik moet elke keer oprecht wennen aan de hardheid van de kleur. Kiezen voor okergeel zou een alternatief kunnen zijn, maar die kleur in combinatie met een witte huid en lokken is niet snel een betere optie.

Maar, wat moet dat moet, en om wat te kunnen variëren ging ik daarom tot nu toe voor elk optreden naar Appel & Ei om voor niet al te veel geld mijn zwarte en okergele collectie uit te breiden. Inmiddels heb ik de keuze tussen een zwarte broek, een korte rok, een sjaaltje, een bloesje met lange en één met korte mouwen. Alleen echt enthousiast word ik niet van mijzelf wanneer ik de kleding draag. Ook vandaag voelde ik me oprecht ongelukkig toen ik wegfietste in mijn zwarte broek met okergele bloes. Zelfs Anouk, die altijd iets positiefs weet te zeggen, keek mij aan en verzuchtte: “Okergeel is gewoon niet zo’n mooie kleur voor jou mama.”

Gelukkig weet ik dat de spanning tijdens een concert op een gegeven moment dusdanig is dat ik vergeet wat ik draag. Zo ook vandaag. Onze dirigente vindt het leuk wanneer een nummer tijdens het optreden wordt geïntroduceerd door een koorlid en dat vind ik eigenlijk ook. Omdat niemand dat ooit graag doet had ik me dit keer weer eens opgegeven. En waar ieder ander op de ochtend van een optreden eens begint na te denken over wat te zeggen, had ik er alweer een tijdje stress van.

Het stressniveau bleef stijgen tot ik vandaag met knikkende knieën mijn verhaaltje deed. Ik kreeg het er heel warm van. Voordeel was dat ik het eerste nummer moest aankondigen en vanaf toen zeker geen (te) witte huid voor okergeel meer had. Als er vervolgens onder de bezielende leiding van de meest enthousiaste dirigente en een dito groep zangers, allemaal gekleed in okergeel en zwart, mooie arrangementen worden gezongen, kan ik alleen maar blij zijn met de kleur(en) die het koor in mijn leven brengt. Ik gun iedereen een okergeel-zwarte outfit.