6. aug, 2023

Zomaar een blad

“Ik snap werkelijk niet welke mensen de informatie in die blaadjes nou interessant vinden”, hoor ik naast mij op de bank, wanneer we erachter komen dat de meneer aan de talkshowtafel de eindredacteur van het blad Story is.


Ik zei maar niets. Ik zou het volgens de gangbare omgangsvormen helemaal met hem eens moeten zijn, maar tot mijn grote schaamte is dat niet zo. Als ik bij de kapper zit en de blaadjes liggen voor het grijpen, dan scan ik ze altijd even. Ik vind bekende mensen toch interessant en heb een gevoel van ontzag voor ze. Hun leven is net wat specialer dan dat van mij en dat maakt mij nederig. Onnodig, dat snap ik ook wel, maar de zeldzame ontmoetingen tussen mij en bekende Nederlanders veroorzaakten tot nu toe altijd een ongemakkelijk voel.


Als student werkte ik bij de Stadsschouwburg in Maastricht en moest ik op een avond Jos Verstappen naar zijn plek begeleiden. Nadat ik een, in het plat Limburgs gestelde vraag, beantwoordde met een harde G begon hij gelijk een conversatie met iemand anders en liet mij beduusd achter.


En laatst zat ik op een terras ttoen ineens Daan Schuurmans en Bracha van Doesburgh met hun kinderen aan de tafel naast ons kwamen zitten. Ik heb vervolgens de gehele maaltijd krampachtig niet naar ze gekeken omdat ik mij kan voorstellen hoe irritant het is wanneer iedereen je aangaapt. Zittend was het nog wel te doen, maar teruglopend van het toilet botste ik bijna tegen de ober aan omdat ik geforceerd niet goed om mij heen keek.


De meest recente ontmoeting met een bekende Nederlander was drie zaterdagen geleden in de buurt van de markt. Toen liep ik tijdens mijn ochtendwandeling Mart Smeets met boodschappentassen tegemoet. Zodra ik doorhad wie hij was, keek ik hem vooral niet aan en nam nog stevigere passen op dat ik hem snel zou passeren.


Grappig genoeg kwam ik hem een week later weer tegen. Op precies dezelfde plek met precies dezelfde tassen. Ik meende te zien dat hij mij herkende en de situatie ook lollig vond. Ditmaal keek ik daarom met een lichte glimlach om hem heen en een stuk verderop bedacht ik bovendien dat ik hem een volgende keer wellicht zomaar vriendelijk zou durven groeten.


Afgelopen zaterdag begon ik daarom opgetogen aan mijn ochtendwandeling maar een driemaal-is-scheepsrecht ontmoeting kwam er helaas niet. Hij had die ochtend blijkbaar geen boodschappen van de markt nodig. Geen nieuws dat de Story haalt vrees ik.