23. juni, 2024

Zomaar een ranglijst

Vandaag vind ik het weer leuk om mee te doen aan de voetbalpool, maar dat was de afgelopen dagen wel anders. Een paar weken geleden kwam er op het werk een oproep om mee te doen aan de pool. Dat vond ik een leuk initiatief en ik dacht bovendien automatisch terug aan die keer dat ik voor het eerst meedeed en direct won. Niemand had dat van mij verwacht, als één van de weinige vrouwelijke deelnemers. Sterker nog, de mannelijke collega’s hadden er zelfs een beetje last van. En dat vond ik natuurlijk juist heel grappig.


Nu, jaren later, besef ik dat ik door het succes in het verleden toch bepaalde verwachtingen richting mijzelf heb geschapen om hetzelfde kunstje te herhalen. Want, voor iemand die weinig competitief is bij spelletje, laat ik mijn humor toch iets te veel afhangen van mijn ranking in die pool.  


Aanvankelijk ging het ook goed. Ik stond tijdelijk derde en had een paar wedstrijden volledig goed voorspeld. Op zo’n moment ga je, ik in ieder geval wel, er toch in geloven. Ik ging er toen nog een keer goed voor zitten en analyseerde kritisch al mijn voorspellingen. Misschien had ik ze wel net wat te haastig ingevuld, wat toch zonde zou zijn. De pool staat tenslotte toe om de uitslagen tot vlak voor de wedstrijd aan te passen en daar maakte ik gretig gebruik van.


De eerste wedstrijd die ik corrigeerde was die van Nederlands tegen Polen. Ik veranderde mijn voorspelling van 1-2 naar 1-3 en dat kostte mij mijn eerste honderd punten. Daarna wijzigde ik nog een uitslag en vervolgens nog één. Alle wijzigingen pakten echter negatief uit en ik zakte alleen maar op de ranglijst. Daar werd ik toch chagrijnig van.


Wat bovendien ook vaak gebeurde, was dat ik mijzelf te vroeg rijk rekende. De standen op de voetbalvelden waren vlak voor tijd vaak nog conform mijn voorspellingen, maar vervolgens werd er in de laatste minuten nog dusdanig gescoord dat ik alsnog zonder punten achterbleef. Dat ging zover dat ik maar niet meer naar tussenstanden keek om me niet onnodig te ‘verheugen’ op punten.  


Na gisteren is de situatie weer wat positiever. Vandaag begin ik als zevende en nummer één heeft tweehonderdvijfenveertig punten meer. Alles is dus nog mogelijk. Geen idee waar die obsessie voor het behalen van punten vandaan komt. Alhoewel, er is nu ook geen handvol vrouwelijke deelnemers. Het zou toch leuk zijn als één daarvan wederom wint. En dat vind ik zeker een punt waard.