Zomaar een dilemma

“Mama, waar ben je?”, roept Anouk vanuit de gang als ze na het sporten de voordeur binnenkomt.

“Boven,” zeg ik, “Ik lig al in bed.”

“Oh, heb je dan ook al jouw tanden gepoetst?”, vraagt ze vervolgens. Ik hoor de teleurstelling in haar stem.

“Ja, dat heb ik al gedaan. Hoezo?”, reageer ik automatisch.                Maar wanneer ik begin te begrijpen waar haar teleurstelling vandaan komt, stel ik haar snel gerust: “Ik poets ze graag nog een keer hoor! ”

Even later zitten we samen op bed te genieten van een Snicker-ijsje. Ze had zomaar de perfecte traktatie voor mij - en misschien ook een beetje voor haarzelf -  gekocht, want sinds de zomer is dit ijsje één van mijn guilty pleasures.

Ik had een rotdag achter de rug. Tijdens het eten had ik mijn frustraties geventileerd en wat traantjes gelaten. Bij het opruimen had ik gejammerd dat ik zin had in iets zoets, en gemopperd omdat we niets in huis hadden. Hardop had ik overwogen om nog even naar de supermarkt te lopen, maar uiteindelijk vond ik het te veel gedoe en niet meer nodig. Vervolgens was iedereen zijns weegs gegaan en ik na een lange douche, lekker vroeg naar bed.

Terwijl we allebei genieten van de heerlijke combinatie van karamel, pinda en chocolade, praten we over heftige dingen die in haar omgeving gebeuren en bespreken we hoe ze er als vriendin op kan reageren. Het valt niet mee om in deze tijd een puber met een puberbrein te zijn.

Na wat zwaardere onderwerpen stappen we net zo makkelijk over op een lichter onderwerp: het dilemma van de nepwimpers. Die moet ze later die avond nog van haar ogen afhalen, omdat de lijm na twee weken begint los te laten. Dat betekent dat ze haar ogen weer moet opmaken. Maar als ze dat doet, verlengt het haar ochtendritueel met een kwartier. En het kan ook nog mislukken. Naast het niet weten wat aan te trekken en het hebben van een slechte haardag is mislukte make-up het laatste wat ze kan gebruiken zo vroeg in de ochtend.

Nee, het leven met een puberbrein is soms ingewikkeld. Alhoewel, op dat moment, met een ijsje en haar gezelschap, vond ik het (samen)leven met een puberbrein juist uiterst aangenaam. Ik hoop dat zij daar net zo over dacht.

Wat zijn Zomaren?