11. mei, 2025

Zomaar een vinger

“Genoemde anekdotes, zijn typische handgebaar met zijn duim door zijn haar, zijn humor, zijn witte haren, zijn wijsheid en zijn afkomst zullen ons altijd bijblijven. Alleen zijn groene vingers, die heeft hij meegenomen.” Het was de laatste zin die ik uitsprak bij het afscheid van mijn vader. Nu het alweer weken zonnig weer is, moet ik er vaak aan denken .

Gisteren begon ik namelijk eindelijk eens met het fatsoeneren van de tuin. Jaren geleden, toen de makelaar voor ons het eerste bod op het huis uitbracht, zei hij dat de tuin relatief te klein was voor de grootte van het huis. Maar toen mijn vader de plattegrond zag, vond hij de tuin meer dan groot genoeg voor ons. En daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. Elk voorjaar doe ik mijn best om er wat toonbaars van te maken, want onze tuin ligt op het noorden en dus doet vooral het groene mos op de tegels het goed.

Wat betreft beplanting begonnen we ooit met een plan van een nicht van de overbuurvrouw die leuke details verzon. Maar niet alles wat we toen plantten, overleefde. Wat doodging, vervingen we stukje bij beetje met ‘iets’ anders, meestal een plant die ons in het tuincentrum leuk leek, en waarvan het kaartje beweerde dat hij in onze tuin zou kunnen groeien. We dachten daarbij niet na over hoe de planten zouden groeien en wat de consequenties zouden zijn.

Want waar ooit lage bloemetjes waren bedacht, staat nu een heel goed groeiende Japanse hulst. Het gevolg is dat hij wel mooi wintergroen is, maar het uitzicht op de rest van de tuin blokkeert. En, we zijn al jaren bezig met bodembedekkers die maar niet willen groeien waardoor de leuke , gemetselde “plantenbak” een gewilde plek is voor alle katten in de wijk.

Twee fruitboompjes die we kochten geven elk jaar minder frambozen en rode bessen en de vijgenbomen die in een pot staan verliezen elke zomer weer al hun bladeren, of we ze nou veel of weinig water geven.

Er staan ook wat accessoires: een regenton, een plantenkast met voornamelijk lege potten onkruid, een tafel met bank en stoelen, een ligstoel die ik ooit voor Moederdag kreeg en een BBQ die al jaren niet meer wordt gebruikt. De begroeide trampoline is inmiddels wel verwijderd.

En toch vind ik het een gezellige tuin. Vooral doordat mijn idee zo mooi heeft uitgepakt: een pergola met Clematis, die zich uiteindelijk helemaal om het houtwerk heeft geslingerd. Juist in deze periode staat hij prachtig in bloei. Samen met de witte rozen en de blauwe regen van de buren oogt het als een ware bloemenzee .

Het idee voor de pergola komt indirect van mijn vader. Ook zij hadden er een in hun tuin. Heeft hij toch nog een (groene) vinger in de pap.

Wat zijn Zomaren?