19 aug, 2023
Op het vliegveld liet ik nog wel mijn rijbewijs zien. Een tweede bestuurder voor de huurauto was nou eenmaal gratis. Maar bij het instappen werd al duidelijk dat ik ook deze vakantie geen plaats achter het stuur zou nemen. En dat gevoel werd aleen nog bevestigd toen de verhuurder ons door de smalle straten en krappe poort naar ons vakantiehuis loodste. Ineens wist ik weer waarom ik onze treinvakantie zo relaxt vond.
In mijn vriendinnenkring zijn weinig vrouwen die in het buitenland rijden. Sterker nog, voor de meeste stellen om mij heen geld dat de mannen zelfs de grote afstanden richting het vakantieadres in hun ééntje rijden. Alhoewel ik dat stom en onverantwoord vind ben ik éénmaal op een vakantiebestemming net zo afhankelijk van de chauffeur. En dat vind ik eigenlijk niet meer van deze tijd.
Ik vind het alleen echt spannend om te rijden. Een onbekende auto, een bergachtige omgeving, smalle, steile en bochtige wegen. Genoeg ingrediënten voor potentieel malheur. En dat kreeg ik ook nog eens met eigen ogen te zien.
We liepen vanaf de vuurtoren via de weg naar beneden toen ik een auto in een bocht zag draaien. Blijkbaar de plek, want ik ik had het op de heenweg al een paar auto’s zien doen. Alleen, waar voorgangers heel behendig in twee keer steken keerden, had deze chauffeur heel wat steken nodig. Toen het eindelijk was gelukt vervolgde hij zijn route en nam toen zomaar een haarspeldbocht veel te krap. De auto dook min of meer in een rechte hoek over open asfalt en scherpe stenen naar beneden. Het geluid dat ik toen hoorde ging door merg en been en liet wat betreft schade weinig aan de verbeelding over.
Terwijl ik naast mij iemand vol verbazing en met open mond zag toekijken en hoorde lachen, verstijfde ik en riep:” Niet zo kijken. Gewoon doorlopen!” Ik vond het zo zielig voor de ongemakkelijk kijkende man achter het stuur. Die had op dat moment geen behoefte aan getuigen van zijn fout en het laatste restje voornemen om in de vakantie te rijden verdween.
Ik ben blijkbaar niet zo geëmancipeerd als ik dacht of misschien is het nature dat maakt dat mannen gewoon doen en na een dag al rondrijden alsof ze er al jaren wonen.
Vooralsnog kies ik er voor om niet door schade en schande (weg)wijs te worden en hoop ik dat we in de auto geen ‘ander’ geluid zullen horen.