26. mei, 2024
De laatste weekenden moet ik mij er steeds meer toe zetten om te gaan schrijven. Diep in mijn hart hoopte ik wellicht, driehonderd eenendertig blogs verder, op een volgende stap, terwijl ik nog dieper in mijn hart heus wel wist en weet dat het een stap is die ik wist dat niet ging of gaat komen.
Want, wat is een volgende stap. Groter podium? Een structurele opdracht? Of toch meer bezig met tekst? Het songfestivalnummer van Joost Klein vond ik bijvoorbeeld, los van het gedoe eromheen, jaloersmakend goed en grappig bedacht. Hoe graag zou ik ook eens aan zo’n project willen deelnemen. De vraag is hoe ik ermee in aanraking kom.
In mijn hoofd ontstaan ze in ieder geval veelvuldig. Zo ben ik vanochtend nog bezig geweest met een intro voor Raymond Mens voor de podcast ‘De Leeuw lult verder’. In de afgelopen podcast was hij de Vriend van de show en bij zijn introductie zei Paul de Leeuw: “We moeten echt nog een jingle voor jou maken.” Toen Paul de Leeuw vervolgens een paar keer "pam pam" zong op de melodie van ‘New York New York’ en eindigde met de naam Raymond Mens, dacht ik gelijk: “Dat kan beter. Daar ga ik eens een avondje voor zitten.”
Afgelopen kerst had ik een lucratief idee voor Wilfred Genee: een kersthit op de melodie van ‘Jij krijgt die lach niet van jou gezicht’. John de Bever is tenslotte vriend van de Vandaag Inside familie. Deze hit met dit podium zou beide heren geen windeieren leggen. Ik schreef zelfs al een refrein om zo op termijn te delen in het succes.
Al een tijd geleden maakte ik een vertaling van ‘Atemlos’ van Helene Fischer die werkeloos eindigde in één van mijn mappen op de laptop. I hoorde dat ze een optreden had in het Geldredome en verzon dat het publiek uit hun dak zouden gaan wanneer ze ineens ‘afgedraaid’ had gezongen.
Maar na een manische periode neemt het enthousiasme vervolgens langzaam af. Ik vind de
ideeën steeds slechter en de projecten sterven in schoonheid. De jingle viel namelijk toch wat tegen en bovendien weet ik vervolgens niet hoe ik Paul, Wilfred of Helene moet bereiken om mijn ideeën bij ze te pitchen.
Dus daarom houd ik het schrijven nog maar even vol, ook omdat ik afgelopen verjaardag een horoscoop kreeg waarin stond dat ik een publiek figuur kan worden via het geschreven woord of blog. En, toen ze twee weekenden niets van mij hoorden deden twee lezers navraag: ‘Ik mis je wekelijkse columns.’ Echte fanmail dus. Als dat geen volgende stap is.