22 okt, 2023

Zomaar een boek

Ook voor deze vakantie ligt er weer een boek klaar: “Zij.” van Maaike Neuville. Het is mij aangeraden door een vriendin die het wat voor mij vond. Volgens haar is het bovendien zeer goed geschreven en daar staan drie uitroeptekens achter. Ik ben benieuwd. Wie weet wordt dit dan het boek dat veel invloed op mij heeft, want schrijven over zo’n boek is een volgende schrijfopdracht. En dat is lastig als je zo weinig leest als ik.

Ik moet bekennen dat ik sinds de mobiel met meer plezier op mijn mobiel kijk dan in een boek, maar ook voor het mobiele tijdperk was ik geen lezer. Ik begin wel eens aan een boek en vind dan de eerste bladzijden vaak zo saai dat ik niet doorzet. Buiten dat moet ik regelmatig pagina’s overlezen omdat ik niet onthoud wat ik heb gelezen. 

“De geniale vriendin” is bijvoorbeeld een eerdere aanrader die al jaren onaangeroerd naast mijn bed ligt. Driehonderdvierendertig pagina’s met tekst vind ik al langdradig eer ik eraan begin. Aan “Het Zoutpad” begon ik wel, alleen kreeg ik halverwege genoeg van het fysieke leed van de hoofdpersoon die toch blijft doorlopen.

“Kom hier dat ik u kus” heb ik trouwens wel zomaar aandachtig gelezen. Ik las het vlak nadat mijn vader overleed. Ook Mona ondergaat veel kommer en kwel, maar ik zal er op dat moment wel ontvankelijk voor zijn geweest.

Als kind op school maakte “Wir Kinder van Bahnhof Zoo” veel indruk op mij. Het boek beschrijft het leven van de drugsverslaafde Christane F. Zij liet een naïevere versie van mij kennis maken met een gure wereld waarvan ik het bestaan niet afwist. Ouders waren verontwaardigd omdat zij vonden dat hun twaalfjarigen veel te jong waren voor thematiek en taalgebruik.

Inhoudelijk heel interessant vond ik het boek “Darm mit Charm” dat ik las toen Anouk de diagnose coeliakie kreeg. Nooit geweten hoe belangrijk de bacteriën in het geboortekanaal zijn voor de weerstand van een pasgeboren baby.

Hoe dan ook. Omdat ik het oprecht jammer vind dat ik geen fanatieke lezer ben, blijf ik het dus proberen. Ik mis tenslotte nu al het lidmaatschap van twee boekenclubs in mijn omgeving en geef op deze manier niet het goede voorbeeld aan de kinderen. Zo vroeg Anouk mij laatst chagrijnig wat nut en noodzaak van lezen voor school was. Een moment waarop ik het zielsgraag leuk had gevonden om te lezen, om haar de les lezen welteverstaan.

Wat zijn Zomaren?