18. feb, 2024

Zomaar ruim baan

Met klamme handjes kijk ik naar de wiebelende boomstammen op de overbelaste vrachtwagen die ogenschijnlijk maar een millimeter voor mij rijdt. Voor de zoveelste keer ontvouwen doemscenario’s zich in mijn hoofd. Wat als een stam gaat schuiven of de vrachtwagen stilvalt en wij niet op tijd kunnen remmen. Er ziegeen net of iets dat de bomen zou kunnen tegenhouden en we rijden er zo dicht achter, dat er geen ontkomen aan zou zij. De krantenkop is in gedachten al geschreven.

Het was zeker niet het eerste schrikmoment dat ik in het buitengewoon chaotische verkeer had tijdens verblijf in India. Die waren er al meteen, toen we vanaf het vliegveld net geen kettingbotsing hadden veroorzaakt, geen motor hadden aangereden en geen afzetting hadden geramd.

Nu reden we op een tweebaansweg en zat ik stom genoeg ook nog eens voorin. Voor ons reed een vrachtwagen met open laadruimte die duidelijk niet geschikt was voor het vervoer van het aantal dikke boomstammen dat op die laadruimte lag. Hij reed voetstaps en de uitlaat produceerde onheilspellende zwarte wolken.

Met de intentie de vrachtwagen in te halen reed mijn taxi er hard naar toe, alleen moest hij die inhaalmanoeuvre op het allerlaatste moment afbreken toen bleek dat de opdoemende tegenligger groter en sterker was dan hij. Teruggeduwd in de juiste baan zaten we zo dicht op die boomstammen dat ze in mijn perceptie over onze motorkap hingen. En dat vond ik zolang het duurde best spannend. Uiteindelijk haalden we de vrachtwagen alsnog in en kon ik weer even rustig ademhalen al wist ik zeker dat het niet lang ging duren.

Opvallend genoeg was ik de enige in het reisgezelschap die regelmatig nerveus werd tijdens een autorit. Die elke keer weer verbaasd was dat niemand aansloot in een file. Dat zich een fictieve rijbaan vormde en er tot slot werd 'geritst' wat voor het ene vervoermiddel gemakkelijker was dan voor het andere. Want des te groter de auto des te meer recht op de weg. Zo simpel was het. Ik moet  bekennen dat ik verrassend weinig ongelukken heb gezien en dat, wanneer iedereen inschikt, er van twee banen met gemak drie of zelfs vier banen te maken zijn.

En natuurlijk wil ik liever niet saai en van de gebaande paden zijn, maar avontuurlijk en flexibel. Ik moet echter toegeven dat mijn wens om alles in juiste banen te leiden sterker is. Een eigenschap die vaak goed van pas komt, maar het verkeer in India had daar geen enkele boodschap aan.