1. maart, 2025

Zomaar een kannetje

Als ik de hele ochtend druk ben geweest, vind ik niets fijner dan met mijn zelfgemaakte latte macchiato in een reuzenglas achter de laptop te kruipen. Terwijl ik daar zat, bedacht ik hoe bijzonder het eigenlijk is dat dit glas het al zo lang volhoudt. Ik heb namelijk al heel wat dubbelwandige glazen versleten. Aanvankelijk raakten ze lek doordat het dopje na de vaatwasser niet meer afsloot. Andere glazen waren zo fragiel dat ze niet goed tegen een klein stootje konden. En sommige vielen door de pasvorm gewoon sneller uit mijn hand en eindigden als een oneindige hoeveelheid glassplinters met latte macchiato op de grond. Maar de twee glazen van de HEMA houden het wonderwel al een tijdje vol.


De manier waarop ik de koffie maak is al jaren dezelfde. Eerst vul ik het glas voor de helft met halfvolle en een melkkannetje voor de helft met volle melk. Beide gaan de magnetron in, want de koffie moet wel heet zijn. Daarna klop ik de melk in het melkkannetje met een melkopschuimer. Als er nieuwe batterijen in de opschuimer zitten, duurt het slechts enkele seconden voordat het schuim over de rand klotst. Dat is wel een beetje geknoei, maar hoe schuimiger, hoe lekkerder natuurlijk.


Helaas kan ik het kannetje tegenwoordig niet meer zo goed vasthouden, omdat het oor ontbreekt. En toch gebruik ik het nog steeds, want ik heb nou eenmaal geen alternatief. Het melkkannetje heeft precies het juiste formaat en een schenktuit. Omdat ik de enige ben die hier koffie drinkt, heb ik het kleinste formaat Nespresso-apparaat. Het is een mooi compact ding, maar een glas met 450 ml past er niet onder. Het kannetje past precies.


Na het opkloppen voeg ik een espresso toe aan het volle melkschuim. Tot slot meng ik de inhoud vervolgens met een lepeltje en giet ik die over in het dubbelwandige glas. Zo eindig ik met zowat een halve liter overheerlijk warme melk met koffie waar ook nog een schuimlaagje opzit. Ik heb in ieder geval nog nergens koffie gedronken die kon tippen aan mijn eigen koffie. De koffie is vaak te koud of te bitter. De melksmaak is zelden goed en de schuimkraag laat ook te wensen over.


Dus, ondanks de breekbare glazen, het geknoei, het ontbreken van een oor en de onhandigheden van mijn compacte apparaat, maak ik al jaren mijn koffie op deze manier. Ik zou natuurlijk op zoek kunnen gaan naar een nieuw kannetje, maar voorlopig heb ik daar geen oren naar.