30. november, 2024

Zomaar een vakje

Ook dit jaar ging ik weken voor één december uitgebreid op zoek naar iets wat ik al jaren voor de kinderen koop: een apartere adventskalender die ik dan op 1 december in hun schoen leg. Ik vind de kalender een leuk fenomeen dat steeds meer vanuit ons buurland is komen overwaaien. Het herinnert mij aan mijn jaren in Duitsland. Daar was de adventskalender veertig jaar geleden al heel gangbaar. Het leek mij als kind magisch om elke dag een vakje te mogen openen, want ik had er zelf nooit één. Misschien projecteer ik mijn eigen verlangen en vinden de kinderen er niets aan, maar tot nu toe is hun enthousiasme gelukkig groot genoeg om de traditie voort te zetten.


Dit jaar was ik er wel erg op tijd bij, de klus wordt dan ook elke keer moeilijker. Ik begin elk jaar met een poging een non-food kalender te vinden.  Voor meisjes zijn die er inmiddels ook voldoende. Voor jongens is dat een stuk lastiger. Kasper kreeg ooit een kalender met vierentwintig stukjes van een bestuurbare auto die hij zelf in elkaar moest zetten. Dat was een schot in de roos. Sindsdien heb ik alleen geen leuke non-food kalender voor jongens meer gevonden. Dit jaar vond ik enkel een veel te dure met vierentwintig paar sokken en één met hetzelfde aantal mannengadgets. Maar wat moet hij nou met een notitieblok of fluorescerend hand-off tag?


“Superfood” bracht me uiteindelijk bij een adventskalender met zakjes popcorn. Glutenvrij en popcorn hadden we nog niet gehad. Ik meldde het thuis en de bestelling werd meteen uit handen genomen. Een paar dagen later kwam een grote enveloppe die netjes in een kast werd opgeborgen. De klus was geklaard en voldaan verheugde ik me op de reactie van de kinderen. Ik had toch maar mooi weer iets aparts gevonden.


En vandaag was het dan zover. Ik pakte de enveloppe uit de kast om de kalenders ieder apart in te pakken. Tot mijn grote schrik zat er echter maar één in. “Dan zal er nog wel een tweede envelop in de kast liggen”, dacht ik hoopvol en liep terug naar de kast. Er lag alleen geen tweede envelop.


Navraag leerde mij dat er miscommunicatie was geweest en dat er maar één kalender was besteld. Wat was ik teleurgesteld, verdrietig en boos. Daar ging mijn leuke plan en traditie. Helaas bleken ze ook niet meer te bestellen.


De teleurstelling is inmiddels gezakt. Ook dit wordt ooit een mooie herinnering. Ik heb bovendien een oplossing bedacht. Er is een andere kalender met een gedicht van Sint & Piet bijgekomen. Zij vinden namelijk dat broer en zus in 2025 wel wat liever voor elkaar mogen zijn. Door om en om een vakje te openen, kunnen ze daar alvast mee oefenen. Zou hun enthousiasme dit jaar nog steeds groot genoeg zijn om de traditie voort te zetten?

Overzicht 2024