4. mrt, 2023

Zomaar een schets

“Oh wat tof Roelefien! Let me know als je nog wat tips zou willen.”


Het is de reactie van de docente poppetjes tekenen op mijn oefenmateriaal dat ik overijverig bij haar post op LinkedIn plaatste. Zij was één van de docenten tijdens de workshop Visueel Faciliteren die ik onlangs volgde. In deze workshop leer je processen of vraagstukken met tekeningen te visualiseren. Ik was zo door de materie gegrepen dat ik schetsblok en stiften meenam op vakantie om te oefenen.

 

Tekenen is niet één van mijn talenten. Op school was het steevast mijn laagste cijfer en de kinderen herkenden de dieren op het magnetische tekenbord nooit. Beetje spannend vond ik het dus wel om de workshop Visueel Faciliteren bij te wonen, zeker toen bij aankomst bleek dat de andere cursisten meer tekenervaring hadden dan ik. Er was echter weinig tijd om zenuwachtig te zijn. Voor ik het wist had ik een schetsblok met drie pennen voor mij liggen en kregen we de opdracht om een graphic recording te maken van een ontbijtverhaal zoals de docent dat aan ons vertelde. Ochtendgloren, toast, ei, pan, bakken, ontbijttafel, energie, geluk. Echt?!

 

Mijn schets bevatte uiteindelijk een horizon met een halve zon en stralen, een kaal poppetje dat twee stokjes met bolletje in de lucht stak en een broodrooster. Zo simpel en kinderlijk mijn tekening was vergeleken met wat ik om mij heen zag, de blije en energieke sfeer spatte ervan af. Dat was hetgeen ik in het verhaal had gehoord en om dat te illustreren had ik geen fornuis, ontbijttafel of koekenpan nodig.

 

Vanaf toen zette ik al mijn schroom opzij en deed ik alsof ik mijn hele leven al tekende. We leerden leesbare letters op papier zetten, goed luisteren, in metaforen denken en poppetjes een kapsel te geven. De tijd vloog om en er ontstonden gedurende de dagen verbazingwekkend mooie tekeningen. Met een koning in zijn rijk met vangnet. Met een vis in het water van een snoepwinkel en met een verrekijker die oren had. Alleen luisteren en bedenken van de beelden gaf mij al energie. En mijn kale poppetjes evolueerden zichtbaar. Ze kregen meer emotie, haren en armen die gebaren maakten.

 

Tekenen komt bij mij nog steeds niet van nature. Nog wat tips zouden welkom zijn. Mijn krullenbollen lijken snel op schapen en het zittende poppetje dat we oefenden lijkt niet echt comfortabel te zitten. Maar ik vond het geweldig, want elk resultaat is eigen. De vraag is wel hoe ik kan blijven oefenen. Oefening zal in mijn geval geen kunst baren maar wellicht wel nog leukere tekeningen.