31 dec, 2023

Zomaar een map

Laatst was ik op een reunie. Toen een meneer tegen mij zei wie hij was dacht ik gelijk aan een foto die mijn brein aan zijn achternaam koppelt. Ik beschreef de setting en wie er allemaal op staan maar bij hem ging geen belletje rinkelen. Eenmaal thuis bladerde ik evengoed direct naar de desbetreffende zwart-wit foto uit 1975 waarop een tropisch tafereel van twee families staat vastgelegd.


Ik moet er weer aan denken wanneer mijn zus mijn moeder naar het ooievaarseiland vraagt. Ook nu popt er gelijk een foto in mij op. Eén met daarop allemaal volwassenen die een papierhoed dragen. De hoed is gevouwen van een krant en beschermt de hoofden tegen hetgeen van boven komt.


Ik heb veel met foto’s. Ze geven een gezicht aan verschillende tijdsbeelden van mijn verleden en ik vind het leuk om daar zo nu en dan op terug te kijken. Ik ben dus heel blij met mijn negen fotoalbums waar ik regelmatig doorheen heb gebladerd. Naast alle foto’s zijn ook de opmerkingen en de jaartallen leuk om te zien.


Mijn eerste album was bijvoorbeeld zo’n voorgedrukt babyboek waarin mijlpalen en herinneringen vastgelegd konden worden. Dat van mij, tweede kind, bevatte echter alleen nog de datum van staan-na-optrekken en van verschijnen-eerste-tand. Blijkbaar vond ik die informatie op een bepaalde leeftijd wat karig en heb ik daarom zelf mijn geboortegewicht, lengte, haar- en oogkleur ingeschreven.


Mijn laatste album eindigt in 1998 en valt samen met het begin van mijn werkende bestaan. ‘Nog 1 keer mee op weekend 1998’, staat er bij de laatste foto’s. Weer het einde van een tijdperk.


Niet snel daarna werden fysieke foto’s vervangen door aanvankelijk wat korrelige, digitale versies en kwamen er geen fysieke albums meer bij voor in de kast. Ze werden ze ingeruild voor een mappenstructuur op de laptop. 2000 Is de naam van de eerste map die dan weer sub mappen op datum bevat. Vanaf toen kwam er een overdaad aan foto’s, maakte je er in plaats van één gelijk tien. De structuur met jaartallen en datums is gelukkig altijd behouden gebleven waardoor ik nog steeds op zoek kan gaan naar een specifieke foto. Het gevoel haalt het echter niet bij het bladeren in een boek.


Maar de digitale wereld opende ook nieuwe mogelijkheden. Ik kon afgelopen jaar weer uren zoet zijn met het bewerken van foto’s voor verschillende doeleinden. Het maken van een (kerst)kaart of een plaatje voor bij de blog vind ik altijd weer een feestje met mooi resultaat.


Na een korte inspectie ben ik in ieder geval content met de inhoud van map 2023 en kan ik niet wachten om de map voor het jaar 2024 aan te maken.