26 nov, 2023

Zomaar een appel

De afgelopen weken heb ik digitaal of fysiek kennis gemaakt met de HU, de HAS en de Hogeschool Inholland. Het kiezen van een vervolgopleiding lijkt nog niet zo eenvoudig, maar dat ligt zeker niet aan het enthousiasme van de leerlingen en docenten. Vierdejaars presenteerden ons met bezieling hun producten (Food, Commerce and Technology) en eerstejaars vertelden ons hartstochtelijk over hoe leuk het is wanneer je appelmoes mag maken en daarbij onderzoek doet naar de invloed van het soort appel, hoeveelheid suiker en het proces van pasteuriseren. (Food technology). Maar of het geland is? Want, hoe weet je nou op die leeftijd wat je echt leuk vindt. Ik wist het in ieder geval (ook) niet.


Mijn studiekeuze verliep ook apart. Vanuit Thailand was ik niet in de gelegenheid om open dagen te bezoeken en eigenlijk werd ik ook beperkt tot opleidingen in Maastricht. Daar studeerde mijn zus tenslotte al en dus was daar ook een huis waar ik moest gaan verblijven. En in dat huis woonde ook nog een hond waar ik voor moest gaan zorgen.


Ik was een bèta, vooral goed in wiskunde en dus werd het algemene economie. Daar kon ik tenslotte nog alle kanten mee op. Uiteindelijk studeerde ik International Economic Studies, dat op papier perfect leek aan te sluiten op mijn internationale achtergrond. Met mijn internationale achtergrond heb ik echter nooit meer wat gedaan. Aan de studie hield ik wel een hele leuke studententijd over en een  bijzondere stage in Bulgarije.


Na mijn afstuderen leek mij een baan in mijn studierichting weinig aantrekkelijk, maar toen ik ging solliciteren waren er gelukkig veel vacatures bij ICT bedrijven die personeel omschoolden vanwege de onheilspellende millenniumbug die aanstaande was. Ik had eindexamen gedaan in het programmeren met Pascal en zo maakte ik dankbaar gebruik van deze optie.


Vijfentwintig jaar later werk ik nog steeds in de ICT al ben ik natuurlijk ook niet voor niets met mijn blog begonnen. Mijn creatieve inborst wil blijkbaar ook wat, maar dat zijn allemaal dingen die zich ontwikkelen. Zo creatief was ik op mijn negentiende niet. Om mijn schrijven trouwens nog wat meer body te geven heb ik besloten om te beginnen met het HBO Programma Journalistiek bij NCOI. Ietwat ambitieus wellicht maar dit keer heb ik er in ieder geval bewust voor gekozen.


Ik hoop maar dat Kasper de komende tijd meer duidelijkheid krijgt over wat hij wil gaan doen. Ik benijd hem niet en gun hem vooral die leuke studententijd. En mocht hij voor Food technology kiezen, dan hoop ik dat hij gelijk voor het soort appel kiest dat heel ver van de boom van zijn moeder vSalt.