'%3e%3ctitle%3epuzzle-piece%3c/title%3e%3cpath d='M29.728 19.616q0 1.44-0.8 2.4t-2.208 0.96q-0.736 0-1.376-0.32t-1.056-0.672-1.024-0.672-1.248-0.32q-1.984 0-1.984 2.208 0 0.704 0.288 2.080t0.256 2.048v0.096q-0.384 0-0.576 0-0.608 0.064-1.728 0.224t-2.080 0.224-1.76 0.096q-1.088 0-1.824-0.48t-0.736-1.504q0-0.64 0.288-1.248t0.704-1.024 0.672-1.056 0.288-1.376q0-1.408-0.96-2.208t-2.4-0.8q-1.504 0-2.56 0.832t-1.056 2.272q0 0.768 0.288 1.472t0.576 1.152 0.608 0.96 0.256 0.896q0 0.8-0.8 1.6-0.672 0.608-2.112 0.608-1.696 0-4.352-0.416-0.16-0.032-0.512-0.064t-0.48-0.096l-0.224-0.032q-0.032 0-0.064 0t-0.032-0.032v-18.272q0.032 0 0.32 0.064t0.608 0.064 0.384 0.064q2.656 0.448 4.352 0.448 1.44 0 2.112-0.64 0.8-0.768 0.8-1.568 0-0.416-0.256-0.928t-0.608-0.928-0.576-1.152-0.288-1.472q0-1.472 1.056-2.304t2.592-0.8q1.408 0 2.368 0.8t0.96 2.208q0 0.736-0.288 1.376t-0.672 1.056-0.704 0.992-0.288 1.28q0 1.024 0.736 1.504t1.824 0.448q1.152 0 3.232-0.256t2.912-0.288v0.032q-0.032 0.032-0.064 0.288t-0.096 0.608-0.064 0.384q-0.416 2.688-0.416 4.384 0 1.44 0.608 2.080 0.8 0.832 1.6 0.832 0.384 0 0.896-0.256t0.96-0.608 1.152-0.608 1.472-0.256q1.472 0 2.272 1.056t0.832 2.56z'/%3e%3c/svg%3e)
'%3e%3ctitle%3epencil%3c/title%3e%3cpath d='M6.496 27.424l1.6-1.632-4.192-4.192-1.632 1.632v1.92h2.304v2.272h1.92zM15.808 10.848q0-0.384-0.384-0.384-0.16 0-0.288 0.128l-9.696 9.664q-0.128 0.128-0.128 0.32 0 0.384 0.416 0.384 0.16 0 0.288-0.128l9.696-9.664q0.096-0.128 0.096-0.32zM14.848 7.424l7.424 7.424-14.848 14.88h-7.424v-7.456zM27.040 9.152q0 0.928-0.64 1.6l-2.976 2.976-7.424-7.456 2.976-2.944q0.64-0.672 1.6-0.672 0.928 0 1.632 0.672l4.192 4.192q0.64 0.704 0.64 1.632z'/%3e%3c/svg%3e)
18. juni, 2023
Niet zomaar geslaagd
"Moeten wij nog wat geven", app ik nadat ik foto’s heb ontvangen van Kasper met ijsbon, Kasper met helium ballon en Kasper met een fles vol chocolade. Cadeaus kreeg hij tot nu toe van grootouders, vriendinnen en buren. Van zijn eigen ouders kreeg hij nog niets. En eerlijk gezegd had ik er tot dat moment ook helemaal geen seconde aan gedacht. Daar was het allemaal te onwerkelijk voor.
Kasper maakte het nameljik vijf jaar lang spannend en had natuurlijk ook nog te maken met corona. Tijdens de lange periode van online lessen leerde hij vooral veel over het muten van docenten in Teams, digitaal spieken tijdens proefwerken en overnemen van schermen. Dus wanneer ik in vorige jaren de vlaggen met schooltassen zag hangen keek ik daar vol eerbied naar en vroeg ik mij telkens af, of en wanneer die dag voor ons zou aanbreken. Het was een dag waarvan ik niet zeker wist dat die ging komen.
Vanaf twee uur kon hij het telefoontje verwachten. In elke vorm van communicatie had school benadrukt dat leerlingen in willekeurige volgorde werden gebeld. Via een moeder in hetzelfde schuitje hoorde ik echter dat ze op hun school eerst de gezakten belden en daarna de geslaagden op alfabet. Ik bedacht dat dit bij ons natuurlijk ook het geval moest zijn en dat leek een vriendin die ik in de app had voor wat mentale ondersteuning ook aannemelijk. Je kon de gezakten toch niet zo lang in spanning laten om vervolgens slecht nieuws te brengen?!
En zo werd het later en later, kreeg ik wat hoop en ging ik vooral rekenen. Hoeveel leerlingen zouden zijn gezakt en hoe lang duurt zo’n slecht nieuws gesprek dan? Hoeveel leerlingen moest de mentor überhaupt bellen en hoeveel wachtenden waren er voor de S? Zou hij dan toch geslaagd zijn?! Het was kwart voor drie toen ik op de bovenste verdieping gebrom hoorde dat snel weer verstomde.
Het was uiteindelijk zijn duidelijke “JA-JA” terwijl hij de trap afstormde dat definitief een einde maakte aan de onzekerheid. Na een familie hug onder luid gejuich hingen we die begeerde vlag met schooltas uit en kon ik supertrots die gewilde foto maken.
De dag was dus toch nog gekomen. Hij was gewoon geslaagd. Maar zeker niet zomaar.