3. sep, 2022

Zomaar een gast

Ik moet er dit weekend eens goed voor gaan zitten, want over een week moet de eerste vooropdracht klaar zijn. Sinds ik hem ontving spoken de gedachten wel door mijn hoofd, maar ontbreekt de rode draad nog. De opdracht is voor de opleiding Columns en Blogs compleet die ik de komende negen maanden ga volgen.

Eerst moet ik nieuwsitems van dit moment achterhalen, vervolgens moet ik kiezen waar ik de meeste affiniteit mee heb, daar een vraag aan mijzelf over stellen en die dan in tweehonderd woorden beantwoorden. Het voorbeeld bevat de vraag: “Wat vind jij er nou van?”

In eerste instantie vind ik het een duffe vraag. Hadden ze niet iets originelers kunnen verzinnen? Tegelijkertijd realiseer ik mij dat ik het tegenwoordig steeds moeilijker vind om ergens wat van te vinden. Er speelt ook zo veel: vluchtelingencrisis, boerenprotesten, stakingen of personeelstekorten. Voor- en tegenstanders zetten argumenten met gemak naar hun hand en laten mij verward, murw en meningloos achter. Exporteren we nou wel of niet zo’n hoog percentage van het vlees en heeft de natuur nou wel of geen last van al die stikstof.

Daarom vond ik het zo’n verademing toen ik een Zomergast de problematiek hoorde duiden. De wereld en de problemen zijn complex geworden. Daarom gaat iedereen graag op zoek naar argumenten die gemakkelijk en gevoelsmatig te verifiëren zijn. Enkel wijzen naar een ander maakt een oplossing immers simpel en aantrekkelijk. En zo roept de boer hard dat hij mag blijven boeren en dat de luchtvaart het maar moet oplossen, terwijl de natuuractivist alleen met zijn stikkende plantjes schermt. De nuance en het begrip voor elkaar ontstaan pas wanneer je een probleem uitdiept. Dat wordt weinig gedaan en is wat ik mis. Ik hoor alleen mensen die op een schreeuwerige manier tegenstrijdige informatie blijven zenden.

De gast is een “collega” van mij en mede daarom plaatste ik spontaan een eerste reactie op LinkedIn. Even later stuurde ik haar ook nog een mail. De tekst had ik zorgvuldig samengesteld door fragmenten opnieuw te beluisteren en er (in)direct naar te verwijzen. Ik verwachtte heus dat ik een standaard reactie van een secretaresse zou krijgen, alleen had deze echt even langs een communicatiedeskundige gemoeten. Niet persoonlijk kunnen reageren omdat je anders één hele dag kwijt bent vind ik persoonlijk een slap excuus. Iemand had daar toch minimaal weken of maanden van moeten maken.

Ik krijg echter geen zakken fanmail en dus moet ik mij voor de nuance eerst verdiepen in deze problematiek. De publiciteit is voor haar ook nieuw zijn en dus word ik gelijk wat milder in mijn oordeel. Eén hele dag?

Pluk hem dan.