13. aug, 2022

Zomaar een pizzabodem

“Het is hier geen vliegtuig, je hoeft je vertrek niet aan te kondigen!” Het is één van de drieënvijftig reacties bij een bericht van iemand die een Facebook groep verlaat.

Het betreft een vertrek uit een lotgenoten groep waarin ervaringen, tips en vragen over het glutenvrije bestaan worden gedeeld. Vandaag wil de één bijvoorbeeld weten welke glutenvrije broodjes ze bij van der Valk serveren omdat die keilekker zijn, terwijl een ander laat zien met welke ingrediënten ze een glutenvrije aardbeienkwarktaart maakt. Ik ben altijd erg blij met alle tips en dus ben ik lid van zelfs drie van dit soort groepen. Over het algemeen gaat het er heel gemoedelijk aan toe, maar de glutenvrije actieweek bij Lidl verstoort de harmonie twee keer per jaar. Lidl heeft tijdens deze actieweek glutenvrije producten die de helft goedkoper zijn dan de evenknieën in andere winkels.

Zodra de eerste persoon de actiefolder met startdatum plaatst start er een  mond-op-mond reclame die zijn weerga niet kent. De één zweert bij de kipnuggets en de ander vriest pakken verse pizzabodems in zodat ze het komende halve jaar weer glutenvrije hartige taarten kan maken.

Dan volgt op een geven moment het hoera-de-producten-liggen-daar-en-daar-al-in-de-schappen bericht. Het bericht leidt tot de eerste boze reacties, die zich dan nog richten op de winkel, omdat Lidl door het eerder beschikbaar stellen van de producten kansenongelijkheid in de hand werkt. Bovendien vindt iedereen het belachelijk dat de producten niet het hele jaar door beschikbaar zijn. Wanneer de eerste enthousiaste verslagen en foto’s van volgeladen boodschappenkarretjes online komen is het hek echt van de dam en worden de discussies fel en persoonlijk.

• De hamsteraars krijgen op de kop omdat ze asociaal gedrag vertonen en niet aan hun medelotgenoten denken.
• Een de achter-het-net-vissers krijgen op de kop omdat ze oordelen over de hamsteraars zonder het hele verhaal te kennen.

Uit de drieënvijftig berichten en de reacties daarop blijkt dat het er ook dit keer weer hard aan toe is gegaan. Ik heb ze allemaal bekeken.

Het lezen van berichten en de reacties is al een tijdje één van mijn guilty pleasures. De behoefte van mensen om te schrijven wat ze schrijven intrigeert mij en als vredesduifje vind ik de stelligheid waarmee mensen wat vinden haast jaloersmakend. Haast. Want ook deze goedbedoelde aankondiging van een glutenvrije actieweek ontspoort en eindigt op een of andere manier in een harde discussie over het leven in de bijstand, over het wel of niet kunnen werken en over het recht om te hamsteren. Hoe dan. Maar zonder nuances leidt een glutenvrije pizzabodem niet tot een gezellige hartige taart maar tot een ongezellig hartig woordje.