6. aug, 2022

Zomaar een tas

Sinds mijn zus opvouwbare tasjes in allerlei geuren en kleuren kan laten maken, ben ik op zoek naar de juiste combinatie van Haarlemse geuren en kleuren die de productie van een eigen tasje rechtvaardigt. Het is een klusje waar ik normaliter heel blij van word. Iets creatiefs verzinnen en mij ondertussen verheugen op enthousiaste reacties van de omgeving. Alleen dit keer gaat het proces wat moeizaam.

Wat is het dat Haarlem nou echt typeert? Haarlem kent veel prachtige gebouwen, maar wordt de St Bavo door iedereen herkend? En, in welke vorm zet je de St Bavo dan op een tas. Ik bekijk mijn collectie foto’s maar vind ze weinig artistiek. Ook mijn zoektocht naar een skyline eindigt in een teleurstellend plaatje met lelijke, onherkenbare gebouwen.

Ik moet dus zelf aan leuke, gesimplificeerde weergaven van de gebouwen zien te komen, maar kan helemaal niet tekenen. Daarom vraag ik het in de laatste schoolweek nog even aan de achtjarig dochter van een vriendin: een tekening van de St Bavo door haar ogen. Ze stemt vriendelijk toe, maar ik weet ook wel dat ik op dat moment al aan het doldraaien ben.

Op een avond denk ik de juiste combinatie gevonden te hebben. Ik maak een kaart voor een jarige vriendin en ontdek een manier om pentekeningen van foto’s te maken. Verheugd haal ik mijn Haarlemcollectie er weer bij. Lichtelijk hyper maak ik vervolgens vijftien composities van de Haarlem versie van de Magere bug met op de achtergrond de St Bavo en stuur ze pretentieus in de rondte. En hoe leuk, iedereen reageert enthousiast.

Door het tijdsverschil lees ik de volgende ochtend pas een eerste, wat minder enthousiaste reactie van mijn zus. Een dompertje, maar dat zij en ik van smaak verschillen is een gegeven. Toch maak ik een in mijn ogen verbeterde versie zestien en stuur die naar iemand met verstand van zaken.

“Het lijkt of de st Bavo in de grond zakt….”, appt ze terug. En inderdaad, de perspectieven zijn dusdanig verschillend dat het lijkt alsof de St Bavo in de grond verdwijnt. Ineens vind ik het tasje er unheimisch uitzien en lijkt het wel alsof ik een versie van het einde der tijden heb ontworpen.

Na deze periode van teleurstelling heb ik er gisteren weer naar gekeken. Ik probeer de St Bavo wat rechter te krijgen door een breuklijn tussen romp en toren te maken en de kleur geel van de Haarlemse vlag toe te voegen. Ook heb ik de situatie ter plekke nog een keer goed bekeken. Of ik uiteindelijk wel de juiste combinatie van geuren en kleuren ga vinden weet ik nog niet; er zit  door alle voorbereidingen namelijk al een geurtje aan.