16. jul, 2022

Zomaar een idee

Heel even denk ik, het zal toch niet. Een warme rilling maak zich van mij meester en mijn hart klopt minimaal twee keer zo snel. Is het dan toch een keer gelukt?!.

Ik zit uitgezakt op de bank met mijn mobiel te checken wanneer ik een mail zie van iemand, die mij één keer eerder mailde. In de eerdere mail bedankte hij mij voor de inzending en liet hij weten dat een jury de verhalen kiest, die op de achterkant van de krant worden gepubliceerd.

In de afgelopen jaren deed ik vaker mee aan wedstrijden. Aanvankelijk voelde ik nog iets van opwinding en jeugdige overmoed wanneer ik een verhaal inleverde. Toen had ik nog sprankjes hoop. Maar elke keer als ik het winnende verhaal onder ogen kreeg zakte de moed mij in de schoenen. Ik kon er vaak geen touw aan vastknopen. Intellectueel en maatschappelijk beslist heel verantwoord geschreven, maar nooit eens zomaar een verhaal. Ik besloot dat een wedstrijd winnen buiten mijn bereik was.

Ik was daarom gestopt met het schrijven voor wedstrijden tot een maand terug. Bij “Hoe heet kan een zomer zijn” moest ik gelijk terugdenken aan mijn zomer als au pair die een stuk heter had kunnen worden dan die werd, wanneer mijn reactiesnelheid in een zwembad wat lager was geweest dan die was. Ik schreef een uitgebreide Zomaar, liet haar weer eens nalezen en stuurde de bijdrage in. Oprecht geen hoop op een goede afloop, doch blij met de inspiratie en trots op het resultaat.

En toch. Stiekem, heel stiekem zou ik het natuurlijk bijzonder super vinden, wanneer ik ooit wel eens op de achterkant van een landelijke krant zou verschijnen. Er is altijd een stemmetje in mijn hoofd dat droomt en vurig hoopt dat zoiets ooit echt gaat gebeuren. Vaak spelen deze dromen zich af met mijn vader in gedachten die altijd mopperde dat er nooit eens een Heeres in de aftiteling van een film, televisie of krant voorbij kwam. “Nou, mocht jij er invloed op hebben, waar je dan ook bent, dan is dit jouw kans”, had ik die dag nog gedacht om mijzelf vervolgens streng toe te spreken omdat het een stompzinnige gedachte was. Maar juist daarom geloofde ik waarschijnlijk een milliseconde dat hij de kans toch had gepakt toen ik de bewuste mail zag.

Helaas. De mail vertelt enkel dat de publicatie van de uitslag is uitgesteld. Een vermelding van de naam zal dus nog even op zich laten wachten. Geen hete zomer voor mij en jammer genoeg kan mijn vader niemand er meer warm voor maken.