'%3e%3ctitle%3epuzzle-piece%3c/title%3e%3cpath d='M29.728 19.616q0 1.44-0.8 2.4t-2.208 0.96q-0.736 0-1.376-0.32t-1.056-0.672-1.024-0.672-1.248-0.32q-1.984 0-1.984 2.208 0 0.704 0.288 2.080t0.256 2.048v0.096q-0.384 0-0.576 0-0.608 0.064-1.728 0.224t-2.080 0.224-1.76 0.096q-1.088 0-1.824-0.48t-0.736-1.504q0-0.64 0.288-1.248t0.704-1.024 0.672-1.056 0.288-1.376q0-1.408-0.96-2.208t-2.4-0.8q-1.504 0-2.56 0.832t-1.056 2.272q0 0.768 0.288 1.472t0.576 1.152 0.608 0.96 0.256 0.896q0 0.8-0.8 1.6-0.672 0.608-2.112 0.608-1.696 0-4.352-0.416-0.16-0.032-0.512-0.064t-0.48-0.096l-0.224-0.032q-0.032 0-0.064 0t-0.032-0.032v-18.272q0.032 0 0.32 0.064t0.608 0.064 0.384 0.064q2.656 0.448 4.352 0.448 1.44 0 2.112-0.64 0.8-0.768 0.8-1.568 0-0.416-0.256-0.928t-0.608-0.928-0.576-1.152-0.288-1.472q0-1.472 1.056-2.304t2.592-0.8q1.408 0 2.368 0.8t0.96 2.208q0 0.736-0.288 1.376t-0.672 1.056-0.704 0.992-0.288 1.28q0 1.024 0.736 1.504t1.824 0.448q1.152 0 3.232-0.256t2.912-0.288v0.032q-0.032 0.032-0.064 0.288t-0.096 0.608-0.064 0.384q-0.416 2.688-0.416 4.384 0 1.44 0.608 2.080 0.8 0.832 1.6 0.832 0.384 0 0.896-0.256t0.96-0.608 1.152-0.608 1.472-0.256q1.472 0 2.272 1.056t0.832 2.56z'/%3e%3c/svg%3e)
'%3e%3ctitle%3epencil%3c/title%3e%3cpath d='M6.496 27.424l1.6-1.632-4.192-4.192-1.632 1.632v1.92h2.304v2.272h1.92zM15.808 10.848q0-0.384-0.384-0.384-0.16 0-0.288 0.128l-9.696 9.664q-0.128 0.128-0.128 0.32 0 0.384 0.416 0.384 0.16 0 0.288-0.128l9.696-9.664q0.096-0.128 0.096-0.32zM14.848 7.424l7.424 7.424-14.848 14.88h-7.424v-7.456zM27.040 9.152q0 0.928-0.64 1.6l-2.976 2.976-7.424-7.456 2.976-2.944q0.64-0.672 1.6-0.672 0.928 0 1.632 0.672l4.192 4.192q0.64 0.704 0.64 1.632z'/%3e%3c/svg%3e)
10. jul, 2022
Zomaar twee doekjes en een bal
Ik moet zo hard lachen dat ik ervan moet huilen. Echt huilen. Ik kijk naar een filmpje van onze zomervakantie in 2014. Kasper en Anouk vertonen hun kunsten als circus artiesten. Geëmotioneerd realiseer ik mij dat de tijd met kleinere kinderen toch wel heel bijzonder was.
Op een feestje vertelde ik onlangs nog hoe blij ik ben dat de kinderen ouder zijn. Dat het onmiskenbaar pubers zijn, maar dat het gezellig is in huis. De één krijgt zogenaamd humor en de ander vraagt steeds vaker hoe het met mij gaat. Ik geniet er op het moment des te meer van, omdat aan beide kanten families wonen met kleine kinderen die overduidelijk klaar zijn met dit schooljaar. De taferelen die zich in hun tuinen afspelen zijn voor mij in ieder geval erg herkenbaar en bij elke onredelijke krijs kom ik al te graag tot de conclusie dat ik geen kleine-kinderen-moeder ben.
Op zoek naar een foto kom ik echter het filmpje van het circusoptreden tegen. Anouk is zes en Kasper acht jaar oud. Kasper heeft een bal die hij eerst met zijn rechter hand de lucht in gooit en dan met zijn linker. Vervolgens brengt hij ook zijn rechter en linker been in het spel. Elke keer vangt hij de bal keurig met één van zijn handen en kijkt dan op een manier trots zoals alleen hij trots kan kijken. Met een verlegen glimlach neemt hij het applaus in ontvangst.
Dan komt Anouk. Ze loopt in twee veel te grote plastic klompen, draagt een flinke hoed en heeft in elke hand een kleurig doekje dat ze in de lucht moet gooien en weer moet vangen. Ik denk dat de circus directeur dacht dat de doekjes gemakkelijker te vangen zijn dan een bal. Het lukt haar geen één keer gedurende het vijfminuten durende filmpje. Bij elke poging verliest ze of een klomp of de hoed of allebei. De doekjes eindigen keer op keer over het hele podium verspreid. Op het hoogtepunt maakt ze een snoekduik en vraagt de circus directeur bezorgd of ze wel ok is. Het applaus en gelach hoort ze niet.
Acht jaar later zit de één met humor grote delen van de dag in zijn hol op zijn racestoel en voert verder geen bal uit. De ander ligt socialer doch doelloos op bed naar haar mobiel te staren. Gelukkig hebben we de filmpjes nog. Anouk ving ze dan niet, maar ik gebruik ze nu symbolisch om uit de doekjes te doen dat ik het heus toch leuk vond om een kleine-kinderen-moeder te zijn.