13. mrt, 2022

Zomaar een spiraal

Afgelopen week sloot ik af met een bezoek aan de schoonheidsspecialiste. “Doe mij maar iets uitgebreids”, zei ik tegen haar. Ze kent mij al heel lang en weet dat ze maar één keer per jaar het dons uit mijn wimpers mag epileren (au!), omdat ik eigenlijk meer komt voor de ontspanning dan voor de schoonheid. DIt keer mocht het een onsje meer zijn.

Het was een onrustige week geweest, die begon met een zoon met keelpijn, hoge koorts en pijn op de borst. Hij bleek de eerste twee dagen toch iets meer last te hebben van corona dan de meesten om ons heen. En vanaf het moment dat de uitslag binnen was wachtte ik op het moment dat ook ik dezelfde klachten zou krijgen. Ik vroeg aan alle ervaringsdeskundigen hoe lang het duurde eer zij besmet waren, maar kreeg natuurlijk  geen eenduidig antwoord. Ik kon alleen maar afwachten.

Ook op het werk was of maakte ik mijzelf druk en stond de laptop aan tot in de late uurtjes. Dat doet die wel vaker, maar de dagelijkse stappen schoten erbij in. Dat is geen goed teken en ook niet goed voor het fysieke gestel.

En dan is er nog de oorloog in Oekraïne waar ik alleen verdrietig en onzeker van kan worden. Kan en moet ik niet meer bijdragen? Welk nut heeft een geel-blauw verlichte Sint Bavokerk nou eigenlijk? “Lekker gemakkelijk”, zou ik persoonlijk denken, wanneer ik zonder eten omsingeld zou zijn door tanks. Maar is er wel iets mogelijk? Moeten we inderdaad die thermostaat massaal lager zetten? Of toch nog een beetje gas afnemen zoals ik de oude baas van Shell hoorde zeggen? Deze oorlog overvraagt mij en soms is er denk ik geen eenduidig antwoord.

Aan het einde van de week normaliseerde mijn eerste-wereld-problemen-spiraal zich weer een beetje. Mijn stappen deed ik gelijk in de ochtend wanneer de verleiding van de laptop er nog niet was en ik bestelde een douche zandloper voor in de badkamer. Een tijd terug had ik mijzelf beloofd om bewuster met water en energie om te gaan door minder lang te douchen, maar die belofte was tot nu toe loos gebleken. Elke douchebeurt dacht ik eraan en dat begon te irriteren. Sinds hij er hangt, draai ik de kraan uit zodra het zand door de loper is gestroomd en dat voelt toch goed.

Als beloning en om te vieren dat ik (dit keer) geen klachten kreeg, mocht ik van mijzelf bij de schoonheidsspecialiste dus iets uitgebreids. En toen ik na een uur en heel wat crèmepjes verder de ogen weer opende was ik ondanks de onrustige week weer in een uiterst ontspannen staat al bleek de oorlog helaas geen nare droom te zijn geweest.