22. jan, 2022

Zomaar een loket

“Mama, kijk eens wat een stomme opdracht wij moesten maken!” roept Anouk, terwijl ze een foto op haar mobiel onder mijn neus schuift. In eerste instantie zie ik alleen een gele kringel om het woord afwassen staan.

“Uit onderzoek is gebleken dat vrouwen veel meer kletsen dan mannen”, lees ik de opdracht hardop voor en vervolg met de vier alternatieven waaruit ik moet kiezen: ruzie maken, praten, babbelen en jawel: afwassen.

“Schandalig”, roep ik verbijsterd en ben trots dat Anouk het ook een stomme opdracht vond. Ik reageer heftig en met meer dan stomheid geslagen. Hoe kan het dat zo’n opdracht anno 2022 op school bij mijn dochter terecht komt?! Wie verzint dit en is afwassen dan het antwoord dat een kind aan het twijfelen moet brengen omdat het intuïtief het juiste lijkt? Het moet haast wel, want waarom staat er anders niet een woord zoals klappen of schrijven tussen?!

Ik vraag Anouk om een schermprintje en plaats het gelijk op Facebook. Als vergelijkbaar verontwaardigde reacties binnen vijf minuten uitblijven, verwijder ik het bericht weer. Ik besluit dat mijn reactie ietwat overtrokken is. Het is maar een opdracht. Ik vertel het vervolgens wel aan iedereen die ik tegenkom.

Een weekend later heeft Anouk twee klasgenoten te logeren. Bij het ontbijt vraag ik de dames of zij de opdracht ook zo stom vonden. “Ja!”, roepen ze in koor: “En alle jongens gingen expres het woord afwassen omcirkelen, omdat ze vinden dat zij het superieure geslacht zijn.”

Diezelfde middag barst de rel rondom het machtsmisbruik bij de Voice uit. Deze drie meiden kunnen net zo goed aan de takshowtafels aanschuiven, want wat ze bij het ontbijt schetsten is exemplarisch voor de hele problematiek. Mannen die zich superieur wanen. Misschien was mijn reactie dus toch niet overtrokken al realiseer ik mij dat hij gedeeltelijk voortkomt uit het feit dat  ik ooit in een situatie ben beland met een man, waarover ik geen controle had. Hij had na een gala met opzet/onaangekondigd de laatste bus gemist en zo eindigden we samen op een hotelkamer. Er is helemaal niets gebeurd en toch reageert mijn lijf nog steeds op de vernedering die ik elke keer voel wanneer ik er aan terugdenk. Dus, hoe onschuldig ook, deze suggestieve opdracht geeft dertienjarige jongens de kans om een seksistische reactie te geven en dat vind ik al erg genoeg.

Uiteindelijk doet een vriendin de suggestie om de uitgever te contacten. “Dan wordt het dezelfde dag er nog afgehaald” verzekert ze mij. Ik ga mijn mond maar eens opentrekken en op zoek naar het loket dat de uitgever hiervoor heeft ingericht.