27. nov, 2021

Zomaar een datum

Het is half vier in de ochtend wanneer er ineens een verlammende stroomstoot door mijn lijf raast en een kramp in beide kuiten schiet. Vlak daarvoor realiseerde ik me dat ik een denkfout heb gemaakt en dat een oplossing waarvan ik eerder nog zo overtuigd was een averechts effect heeft. Ik begin enorm te zweten en probeer mijn lijf via meditatieve ademhaling weer wat te ontspannen. Het is niet de eerste keer dat ik op deze manier en midden in de nacht tot inkeer kom, maar het went nooit. Het voelt gewoon zo stom. In de uren die daarop volgen laat ik klaarwakker alle eerdere inkeren de revue passeren. Eén ervan zal mij mijn hele leven bijblijven.

Het was 31 december 1999 en in IT-land heerste verhoogde dijkbewaking. De millenniumwisseling zorgde voor de nodige spanningen. Zouden de computersystemen er wel goed mee omgaan? Kosten noch moeite waren in de jaren ervoor gespaard om de programmatuur aan te passen, maar niemand was er helemaal gerust op.

En natuurlijk ging er software van mij per die ochtend onderuit. Een raadsel, want de applicatie had al een kleine twee maanden probleemloos gedraaid. Ik zocht en zocht, maar kon niets vinden en de projectleider was ook nog eens ziek thuis. Ten einde raad en met lood in de schoenen belde ik hem. Hij hoorde blijkbaar de wanhoop in mijn stem en besloot naar kantoor te komen. Vrij snel nadat hij achter zijn bureau had plaats genomen begon hij hard te lachen. “Jij hebt er een dag bij verzonnen, Roelefien,” zei hij vrolijk, “31 november staat bij mij niet op de kalender!”

Ik snapte gelijk wat er mis was en kon vanzelfsprekend wel door de grond zakken ondanks zijn luchtige reactie. Om te bepalen hoe hoog een krediet mocht zijn, telde het programma alle bedragen op die gedurende een maand op een rekening werden bijgeschreven. Om het startpunt te bepalen, trok ik derhalve eerst één maand af van de huidige maand en vervolgens nam ik de dag van de maand over. Dit was vanaf begin november tot en met 30 december vlekkeloos gegaan, alleen op 31 december werkte het niet meer: 31 november bestond nou eenmaal niet. Gelukkig heb ik daarna nog heel wat projecten en fouten mogen maken onder leiding van deze projectleider en zo werd het een grappig verhaal dat ik ook met de familie deelde.

Jaren later, op 30 november, lig ik in het ziekenhuis. Ik ben net van Kasper bevallen en bel trots mijn ouders om te vertellen dat ze er een kleinzoon bij hebben. Na een felicitatie zegt mijn vader plagerig: “Als hij één dag had gewacht, was hij op 31 november geboren!”