25. sep, 2021

Zomaar een koek

Acht euro vijf en zeventig moet ik afrekenen voor tweehonderd gram gewone kruidnoten, tweehonderd gram chocolatechip kruidnoten en honderdvijftig gram choco kruidnoten. ‘Nou nou’, denk ik sinds lange tijd weer eens. Eigenlijk schrik ik al jaren niet meer van de prijs voor glutenvrije producten, maar in een HEMA zijn mijn verwachtingen blijkbaar anders en valt het prijsverschil extra op. In dezelfde winkel kan ik voor hetzelfde bedrag namelijk wel acht keer zoveel reguliere kruidnoten of vier keer zo veel chocolade kruidnoten kopen.

Glutenvrije producten zijn duur: een brood van vijfhonderd gram kost drie euro, een diepvries pizza bijna vier en voor de prijs van een pak glutenvrije spaghetti kan ik twee glutenvolle kopen. Gelukkig kan ik decadent stellen dat wij het kunnen betalen, dat ik zelfs gelijk naar een winkel ren wanneer er in de lotgenotengroepen nieuwe producten worden afgekondigd omdat ik het Anouk zo gun. Zo kocht ik een week eerder voor het eerst twaalf glutenvrije poffertjes voor drie euro en vandaag een roomboter amandelstaaf van honderdvijftig gram voor maar liefst vijf euro.

Natuurlijk kan ik zelf ook bakken, maar daar komen vaak zoveel onbekende melen aan te pas als teffmeel, boekweitmeel, kikkererwtenmeel of quinoameel, dat ik al snel capituleer. En als ik dan wel eens een deeg kneed dan is het net elastiek en blijft het overal aan plakken. Zelfgemaakte versies zijn wel lekkerder dan wat je in de winkel koopt. Glutenvrije producten zijn vaak droog en vallen snel uit elkaar. Wanneer gluten ontbreken, ontbreekt ook het luchtige en smeuïge karakter van een baksel.  

Dus uiteindelijk ben ik alleen maar blij dat Hema zijn glutenvrije Sinterklaas assortiment zo heeft uitgebreid. Vorig jaar hadden ze alleen nog de normale kruidnoten in een glutenvrije versie. Ook de Albert Heijn heeft een hele nieuwe glutenvrije Sintlijn inclusief taaitaai poppen die ik nog niet eerder heb gezien; honderdvijftig gram aan poppen voor twee euro vijftig. Nu maar hopen dat er op termijn nog meer en vooral betaalbaardere producten in de schappen liggen. Voor iedereen met een minder grote portemonnee blijft het raar dat er maar heel beperkt een vergoeding is voor een duur dieet dat het medicijn is tegen de auto-immuun ziekte die coeliakie heet. Op termijn zal Anouk daar ook een keer mee te maken krijgen, dat ze de glutenvrije poffertjes moet laten staan.

Maar tot die tijd blijf ik haar curling moeder die de winkels afstruint en zo vaak als mogelijk een alternatief voor haar regelt. Ook zal ik binnenkort weer eens het elastieken deeg trotseren, maar ik weet zeker dat Anouk ooit zelfstandig en wijs genoeg is en haar (glutenvrije) koek bakt zoals zij hem wil eten.