19. sep, 2021

Zomaar een bel

Op dit moment is een personage weer eens zijn korte termijn geheugen kwijt. Na messteken die eigenlijk bedoeld waren voor zijn lanterfantende broer herkent Ilias zijn familie nog wel, maar zijn vriendin niet meer. En terwijl zijn broer steeds meer gebukt gaat onder schuldgevoelens en met de dag neerslachtiger wordt haalt zijn positieve vriendin na een korte inzinking alles uit te kast om het geheugen van haar vriend te stimuleren. En eigenlijk zie ik nu al aankomen, dat het hele traject eindigt in een relatie tussen die positieve vriendin en de lanterfantende broer net op het moment dat de juiste broer zijn geheugen terug krijgt.

Ik beschrijf één van de huidige verhaallijnen uit Goede Tijden Slechte Tijden’, één van mijn guilty pleasures. Aan het einde van een dag kijk ik graag even naar een aflevering. Vaak heb ik niet het geduld om een hele aflevering te kijken en fast forward ik wel gedeeltes met saaie plots of personages, maar de grote lijnen volg ik wel. Nadat ik jarenlang niet had gekeken, ben ik een paar jaar geleden weer begonnen.

Eigenlijk vind is het al heel mijn hele leven al heerlijk om naar soapseries te kijken, al mochten we  thuis helemaal niet kijken naar deze Amerikaanse troep. Falcon Crest kon ik dus alleen kijken, wanneer mijn vader ging joggen, Dallas en Dynasty alleen als hij een keer op tijd naar bed ging. Toen ik studeerde had ik geen beperkingen meer en kon ik trouw kijken naar As the World turns en The Bold and the Beautiful. Gelukkig kon ik toen nog niet Binge watchen, al werd e.e.a. wel drie keer per dag herhaald.

The Bold bestaat nog steeds, maar ook ik heb grenzen. Die serie kende zulke absurde plotwendingen en iedereen trouwde door alle generaties wel een keer of wat met iedereen. Bovendien zijn de personages door alle ingrepen niet meer om aan te zien. Laura (een van de oudere personages in GTST) heeft ook wel door alle generaties gedatet en de nodige gedaantewisselingen ondergaan, maar ze is de afgelopen twintig jaar wel natuurlijk oud geworden. En dus kijk ik elke avond even hoe het met haar en de rest verder gaat.

Het is een momentje van ontspanning. Gewoon even niks, behalve opgaan in stereotiepe personages en voorspelbare plots die ik in het leven zo zelden tegenkom. Dus, wanneer de verhaallijn onverhoopt niet zo afloopt als ik in mijn intro voorspel, spat mijn momentje van ontspanning wel uiteen als een soapbel.