13. jun, 2021

Zomaar een jurk

Het is de afgelopen week zomer geworden en dat zie je altijd gelijk in het straatbeeld. Elk jaar weer lijkt het alsof iedereen de (hoog)zomergarderobe uit de kast trekt, zodra het eerste zonnestraaltje schijnt. En elk jaar ben ik weer verbaasd over hoe goed beslagen de dames ten ijs komen met de leukste jurkjes en de gladste benen. Ik daarentegen, heb altijd een zomer nodig om mijn garderobe en benen zomerproof te krijgen.

Om mijn winterwitte benen wat kleur te geven moet ik ze natuurlijk vanaf het begin blootstellen aan de zon. Een normale werkweek voorkomt dat echter bij voorbaat en ik beleef ook veel minder plezier aan liggen in de zon dan vroeger; er is altijd wel iets leukers te doen. Bovendien vind ik het in het begin vaak nog te koud om mij zo zomers te kleden. De armen gaan wel  bloot, maar de benen blijven nog bedekt en dus nog wat langer in winterse staat.

Als het warmer wordt en ik met de benen bloot moet, begin ik een poging met zelf bruinende crèmes, maar ideaal is dat niet. Ze kleuren mijn benen niet egaal en er blijft bij de vele crèmes die ik al heb geprobeerd altijd een onnatuurlijke, oranje gloed achter. (Ook op de handen als je ze niet goed wast…) Eénmaal gesmeerd blijf ik op de één of andere manier de muffige geur van de crème nog de hele dag ruiken. Maar goed, na een paar dagen is het hele witte is er wel  vanaf en dus kan ik de jurkjes tevoorschijn halen.

Maar waar heeft iedereen al die verschillende, leuke jurkjes voor elke gelegenheid vandaan? En waarom staan ze een ander altijd beter dan mij? Voordat een jurkje mij staat moet hij inmiddels voldoen aan een lange lijst. De jurk moet de juiste kleur, schnitte, pasvorm, halslijn, patroon, (mouw)lengte en materiaal hebben. Hoe vaak heb ik me in het verleden vol verwachting in een schattig jurkje gehesen dat toch niet bij mij bleek te passen?! En dus pas en koop ik sindsdien alleen nog een jurk dat aan mijn lijstje voldoet en waar ik voor de honderd procent blij mee ben. En zelfs dan heb ik gedurende de zomer last van cognitieve dissonantie en eindigen ze een jaar later in een tweedehands winkel.

Kortom, het aantal keren dat ik in de zomer een jurk draag is op één hand te tellen, terwijl ik ze bij een ander altijd zo gezellig vind staan. Als onafhankelijke vrouw zou ik me natuurlijk ook helemaal niets moeten aantrekken van wat een ander vindt. Op dit moment hangen er weer twee nieuwe exemplaren in de kast. Ik zou liegen wanneer ik ze dit jaar met meer gemak ga dragen, al ga ik het wel proberen. Want, leugens hebben korte benen, maar ik besllist niet.