5. jun, 2021

Zomaar een boekje

Ik ben al een tijdje aan het graven als ik de man herken die mij tijdens het lopen tegemoet fietst. Het is de vader van de kinderopvang, lang geleden. Het verjaardagspartijtje van zijn zoon was Kasper’s eerste partijtje. Ik heb toen niet in spanning gezeten of zo, maar het alles-is-goed-gegaan was zeker welkom. Toch weer een mijlpaal, zo’n eerste feestje.

De rest van de wandeling denk ik aan mijlpalen en automatisch passeren de vele eerste ditje en datjes van de kinderen de revue. Ik concludeer hoe snel de tijd gaat en hoe groot ze al zijn gegroeid. Wanneer ik over eigen mijlpalen ga nadenken komen er weinig eerste ditjes en datjes. Want, wat voelt voor mij nou als een echte mijlpaal de laatste jaren? Mijn leven kabbelt al een tijdje voort. Veel aandacht gaat naar de kinderen en ik ben al blij als alle ballen in de lucht hangen.

“Misschien moet je eens iets heel anders gaan doen” is een aanmoediging die ik vaak terugkrijg. Ja heel graag, doe mij maar een stage bij Even tot hier, denk ik dan. Alleen, gaat dat natuurlijk nooit gebeuren. En hoe begin je nu nog aan iets heel anders?

Op LinkedIn zag ik laatst een oude bekende met een Rechtenstudie die nu zakelijk tekenaar is en een studie klassieke schildertechnieken heeft gedaan. In juli ga ik pottenbakken bij iemand die de laatste jaren op de academie heeft leren ‘draaien’ en nu haar passie in workshops overbrengt op cursisten. Het kan dus wel en ik kijk er met jaloezie naar.

Ik heb natuurlijk de schrijfhobby, maar het voelt nog onecht. Ik ben er zomaar mee begonnen en ik ben nog steeds op zoek naar hoe het nou verder moet. Moet ik een opleiding doen? Afgelopen week kreeg ik een mooi compliment en een suggestie toe geappt.

“Hai Roel, met vlagen lees ik je stukjes, zo nu ook weer en ik ben steeds zo onder de indruk van je schrijfstijl! Echt heel leuk, herkenbaar en leest lekker. Ga je het ooit eens in een boekje laten drukken? ”

Een boekje? Ik kom bij voorbaat al niet op het idee. Sommige mensen denken gewoon wat groter dan ik. Ik vind het al heel wat dat Eva Hoeke twee van mijn Zomaren heeft gelezen en dat de zes Zomaren die ik tot nu toe naar Metro heb gestuurd zijn geplaatst.

En dus zijn dat mijn mijlpalen van de laatste tijd en ik ga er ook nog één aan toevoegen. Ik ga een masterclass bij Roos Schlikker doen. Ik lees haar columns graag, want ze schrijft in normale taal, maar heel herkenbaar en ontroerend. En voordat ik zelf een boekje schrijf, doe ik eerst een boekje open door te schrijven over wat de masterclass mij heeft gebracht.