10. apr, 2021

Zomaar een lijst

Als ik mijn hoofd wil leeg maken ga ik naar Spotify en zet ik één of andere meezinglijst op. Meezingen met lijsten zoals Meezing Medley’s, Hollandse Meezingers of Nederlands talig, verzet mij in andere sferen en doet mij de alledaagse beslommeringen vergeten. Na wederom een te drukke werkweek, ging ik dit keer eens op zoek naar een Duitse versie. Een gesprek met mijn Duitse zwager de dag ervoor had mij tenslotte pijnlijk duidelijk gemaakt dat mijn mondelinge Duits toch wat roestig begint te worden; tijd voor wat oefening.

Ik kwam bij de lijst Beste 100 Duitse hits ever terecht. Jeanny, de negenennegentig luchtballonnen en de Ba-Ba-Banküberfall troffen allen hun doel. Lang niet meer gehoord en toch nog meezingbaar. En toen kwam Halt mich, van Herbert Grönemeyer. Ik hoorde de intro en im Nu was ik weer een puber die op haar kamer lag of zat weg te dromen over eerste liefdes.

In de tijd dat ik naar Herbert Grönemeyer luisterde was mijn enige zorg of die jongen waar ik op dat moment verliefd op was een woord met mij zou wisselen, per ongeluk mijn hand zou raken of voor mij zou kiezen voor het potje voetbal op het schoolplein. Heel wat uren fantaseerde ik over hoe het allemaal kon gaan. In mijn fantasie was een wandeling langs de Rijn het toppunt van romantiek. Hij zou zijn armen om mij heen slaan en mij ter hoogte van de Kölner Dom zoenen en in zijn hart sluiten. In lange telefoongesprekken analyseerde ik met vriendinnen de woorden die hij sprak en duidde ik het gedrag dat hij vertoonde. En wat had ik een zelfmedelijden wanneer het allemaal anders liep, hij wandelen-langs-de-Rijn belachelijk vond en hij vaker naar iemand anders keek dan naar mij.

Achteraf was het zo’n zorgeloze tijd, ik werd er helemaal melancholiek van. Ik maakte een Herbert-lijst aan met alle nummers uit die tijd die iets met liefde te maken hadden. Maar nadat ik ze een paar keer had geluisterd was de magie weer verdwenen. Ik was terug in het hier en nu.

Elke keer ben ik weer verbaasd over de kracht van muziek die ik al lang niet meer heb gehoord. Misschien moet ik eens een lijst maken met de nummers van deze tijd waar ik dan pas over een paar decennia naar luister. Welke nummers zouden dat dan zijn en welk gevoel zouden ze oproepen? Ja, zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn, van Willy & Willeke Alberti hoeft er in ieder geval niet meer op, al maak ik op die leeftijd wellicht wel dat soort reisjes en zal ik bij het passeren van de Kölner Dom terugdenken aan een mooie tijd.