27. feb, 2021

Zomaar een drol

Ik was weer toe aan een uitje met het gezin. Ondanks of juist door het feit dat iedereen altijd maar thuis is, leven we lekker langs elkaar heen. En alhoewel ik het gepraat over zielige kinderen en achterstanden echt beu ben, moet ik toch toegeven dat alle maatregelen wel impact hebben op het welzijn van mij en mijn gezin. Aanvankelijk vond Anouk het nog wel lekker dat ze langer kon slapen en vanuit bed achter de laptop kon gaan zitten door snel een hoody aan te trekken en het haar te borstelen, maar ondertussen wordt ze zelf ook gek van de ontstane lamlendigheid.

Mijn denkwerk bracht ons dit keer naar een huisje met een jacuzzi in de tuin, zodat er toch iets van afleiding zou zijn. Ik bedacht een activiteit voor zaterdag en zondag en zo gingen we vanuit Haarlem helemaal op weg naar Loosdrecht. In de auto werd nog even gerefereerd aan de gemiste wintersport, maar daar was ik persoonlijk niet zo rouwig om. Heerlijk toch, om binnen een uur al de vakantiebestemming te bereiken?! Bij aankomst doken de kinderen gelijk de jacuzzi in om er vervolgens uren niet meer uit te komen. Ik pakte een boek en begon te lezen. Het plan ontvouwde geheel naar wens.

Op zaterdag gingen de heren mountainbiken en de dames zouden de middag besteden aan het maken van allemaal hapjes voor het avondeten. De kinderen splitsen en één op één aandacht geven is altijd goed voor harmonie. Toen Anouk en ik klaar waren en we alles hadden opgeruimd, namen we voldaan plaats in de jacuzzi in afwachting van de fietsverhalen. Ik was vooral benieuwd naar Kasper’s ervaring met zijn nieuwe wielrenbroek. Toen hij hem voor het eerst aan hand zei hij dat het voelde alsof er een drol in de weg zat. Ik verwachtte bij terugkomst dus een hoop poep-en-plas humor. Op een gegeven moment vond ik het alleen wel lang duren.

Heel even hoopte ik dat het een grap was toen Kasper met iets blauws om zijn arm de tuin in kwam lopen. Heel even hoopte ik dat hij hard zou gaan lachen wanneer hij het nep-gips van zijn arm zou halen en zou roepen: “Gefopt!”.

Hij lachte wel en ook vrij hard, maar hij had ook een distale radius fractuur, wat volgens Google de meest voorkomende type van een gebroken pols op de spoedeisende hulp is. Een boomstronk op de route was de boosdoener. En zo is er altijd wat.

Het weer was prachtig, de hapjes heerlijk, de jacuzzi een succes en met vershoudfolie om het gips ook nog door Kasper te gebruiken. Zelfs de wielrenbroek zat lekker. Kortom, toch een geslaagd weekend en voor poep-en-plas humor worden de kinderen gewoon te oud.