8. jan, 2021

Zomaar een kaart

Afgelopen week kreeg ik Via Facebook een bericht van de nieuwe bewoner van de bovenwoning waar wij acht jaar geleden woonden. Hij had een kerstkaart ontvangen die aan ‘Roelefien en Paul’ was geadresseerd en hij vroeg ik zich af of ik de Roelefien was.

Nou wil het toeval dat ook wij al jarenlang een kaart voor de oude bewoners ontvangen. Dit jaar stond er zelfs een tekst op die deed vermoeden dat ze elkaar in de zomer nog hadden gesproken, maar de kerstkaart is tijdens de ontmoeting blijkbaar niet besproken.

En dus antwoordde ik enthousiast met de mededeling dat ik inderdaad de Roelefien ben. Ik schreef over de kaart die wij elk jaar ontvangen, over hoe toevallig dat was en over dat ons nu hetzelfde lot treft. Zouden wij deze vrienden ook nog afgelopen zomer hebben gezien?

Nadat het bericht verzonden was, bedacht ik me dat ik wel wilde weten van wie die kaart afkomstig is en stuurde een tweede bericht. Dit keer schreef ik dat we nog steeds in Haarlem wonen. Ik gaf hem ons huidige adres en stelde voor een postzegelcode te sturen zodat hij de kaart naar ons kon sturen.

Nadat ik het bericht had verzonden vroeg ik me ineens af of het wel zuivere koffie was. Was het geen social engineering truc? Was hij geen Facebook trol die op deze manier achter mijn nieuwe adres probeerde te komen? Ik keek nog eens goed naar de foto en gebruikte LinkedIn voor verder onderzoek.

Geen crimineel, zo concludeerde ik al snel. Bovendien zag ik dat we ook nog een gedeelde connectie hebben: de nieuwe bewoner van onze vroegere bovenwoning is gelinkt met een oud-collega. Wat grappig. Ik werd nieuwsgierig naar het wel en wee van deze oud-collega en vroeg in een derde bericht naar hoe hun connectie tot stand was gekomen. Tot slot vroeg ik nog naar de onderbuurvrouw en concludeerde ik dat zijn zoektocht enkel was geslaagd vanwege mijn uitzonderlijke naam. Een ‘Merel en Paul’ was toch een grotere uitdaging geweest.

En nu zit ik al vierentwintig uur op een reactie te wachten en begin ik me een beetje te schamen. Wat moet hij wel niet denken van de inhoud en het vragenvuur van al die berichten die ik binnen een paar minuten op hem af had gevuurd. Ik heb ze nog even nagelezen en ze staan vol slordige, uit enthousiasme geboren typfouten. Nouja, het zal wel loslopen, hij is tenslotte begonnen. Ik was gewoon even van de kaart door een kaart.