5. dec, 2020

Zomaar een geloof

Terwijl ik met een doekje de vetlaag van de tafel, lampen en stoelen wegveeg, kruipt het éne kind snel achter zijn laptop en het andere achter schaar en papier. We hebben het heerlijk avondje één dag eerder ingeluid met een gourmet en de kinderen nemen het maken van een gedicht en surprise tot slot toch nog heel serieus, want een uur later kunnen we het avondje vervolgen.

Ik had Anouk getrokken dit jaar en had toen bedacht om een  kussen als surprise te maken. Anouk is een avondmens, die heerlijk kan (uit)slapen en in de ochtend niet wakker te krijgen is. Af en toe heeft ze echter een onrustig hoofd en kan ze pas slapen als ik naast haar lig. Een-kussen-om-je-onrust-mee-te-sussen moest het worden.

Mijn plan leek eenvoudig te realiseren. In de trapkast lagen nog genoeg afgedankte, witte shirts die ik als basis kon gebruiken. Vervolgens gewoon het gedeelte met de nekpartij en mouwen van het shirt knippen en boven en onder aan elkaar naaien. Tot slot nog rustgevende worden erop schrijven en vullen met watten en klaar is de surprise.

De realisatie was iets weerbarstiger. De omtrek van een mannenromp handmatig dichtnaaien is best een klus als je er niet handig in bent en niet de geschikte naald in huis hebt. Gelukkig is in naam van de Sint alles geoorloofd en dus was ik blij met het resultaat dat eerder een trapeze-achtige dan rechthoekige vorm had.

Het schrijven van een gedicht gaat mij gemakkelijk af en dus kocht ik nog iets lekkers zodat ik ook nog een gedicht voor Kasper kon schrijven. Ik vind het leuk om uit naam van Sinterklaas beladen onderwerpen te benoemen, zonder dat er een woedeaanval volgt. Het is de ideale manier om humor met een serieuze boodschap te combineren.

Kortom, eigenlijk was ik al voldaan voordat het heerlijk avondje was begonnen en gezien de opmerkingen bleek dat voor de rest van het gezin ook zo te zijn.

“Ik vind dat ik er op het laatste moment toch iets heel leuks van heb gemaakt.”

”Die grappige regel in dat gedicht kwam ineens bij mij op.”

“De beste ideeën heb ik altijd op het laatste moment.”

Zo vraag ik me wel af wat een ieder bijblijft: hetgeen ze kregen of hetgeen ze schonken. Het maakt ook helemaal niet uit; iedereen was blij en toen Kasper aan het einde van de avond zei dat het gezellig was geweest kon ik heel even geloven dat het er in dit huishouden altijd zo harmonieus aan toe gaat. Maar net als bij het bestaan van Sinterklaas zal het helaas een kwestie van tijd zijn, eer ik van dit geloof val.