31. okt, 2020

Zomaar een stal

“Waarom lig je al zo vroeg in bed?”, vroeg een kind vol ongeloof toen het langs de slaapkamer liep om beneden de weekendchips te halen. “Daar was ik vandaag gewoon aan toe”, legde ik uit. Ondanks dat vroeg-naar- bed niet voorkomt in het vocabulaire van een puberbrein, wenste hij mij een goede nachtrust. 

Mijn brein vindt het heerlijk om vroeg op bed te liggen. Eerst (te) lang en (te) warm douchen en daarna vanuit bed naar een feelgood

Fernsehserie kijken die je alleen nog maar op de Duitse televisie tegenkomt. Dit keer keek ik naar Reiterhof

Wildenstein en alhoewel ik helemaal niets met paarden heb, raakte ik toch ontroerd toen het verwaarloosde kind het vertrouwen van het verwilderde paard won. Na dit happy end was ik zo ontspannen, dat ik een seconde later in slaap viel en inderdaad een goede nachtrust had.  

Dat mijn nachten regelmatig ook heel anders kunnen verlopen werd vannacht weer duidelijk. Mijn moeder en ik hebben in de bekende winkel een nieuwe klerenkast gekocht. Een hoekkast. Met behulp van een medewerkster en een planprogramma hebben we planken en stangen op de juiste hoogte laten intekenen, (spiegel)deuren geplaatst en deurgrepen uitgezocht. Op het geprinte plaatje is het een prima kast geworden. Nu de bezorging en de montage nog; die kunnen niet op dezelfde dag. Het blijft Ikea. 

De ruim dertig onderdelen worden vandaag bezorgd. Omdat we gisterenavond geen sms met het tijdvak kregen, ging ik op onderzoek uit. Na contact met een bot van klantenservice en speurwerk door alle FAQ’s ging ik slapen. Ik douchte nog wel te lang en te warm, maar eenmaal in bed miste ik de ontspanning en sloeg niet een paard maar mijn hoofd op hol. 

 Heb ik alles wel goed gemeten? Hebben we wel het juiste 06-nummer opgegeven. Is het (nieuwe) adres wel duidelijk? Wat staat er precies op de site over corona, bezorging tot aan de voordeur en appartementen.  Moest mijn moeder van tachtig dan die ruim dertig onderdelen zelf naar binnen sjouwen? Heb ik alles wel goed gemeten? Hebben we wel het juiste 06-nummer gegeven. Etc, etc etc. En ondanks dat ik mijn best deed om het belang van een kledingkast te bagatelliseren, bleven de vragen tot de ochtend terugkeren. Dit keer was het een kledingkast, maar het zijn ook parabolen, beugels, vergaderingen of andere futiliteiten geweest.  

Natuurlijk zullen de bezorging en de montage uiteindelijk een happy end hebben, want vanochtend was daar de sms. Toch ben ik na zo’n nacht wel weer toe aan een nieuwe aflevering van het één of ander. Helaas is er voorlopig geen Reiterhof Wildenstein, maar na zo’n heerlijk, ontspannen nachtje kan ik in ieder geval het beste paard in mijzelf weer van stal halen.