21. jul, 2020

Zomaar een gids

De treinvakantie, die vorig jaar nog zo relaxt was, zou dat dit coronajaar niet meer zijn geworden en dus ging er een streep doorheen. De blauwdruk voor de zomervakantie 2020 ontstond kort na onze kanotocht afgelopen pinksterweekend. Het korte, actieve en goedverzorgde tripje was mij (en ons) zo goed bevallen, dat het snel naar meer smaakte.

Het eerste korte, actieve en goedverzorgde tripje in Drenthe heeft inmiddels plaats gevonden en stond in het teken van mountainbiken. Ik vond het verrassend leuk en ook best een beetje spectaculair. Het is zeker voor herhaling vatbaar, al heb ik het idee dat de mannen er liever een mannenuitje van maken zodat ze niet elke keer op de dames hoeven te wachten. En, een volgende keer gooi ik er ook een wielrenbroek tegenaan; vooral na de laatste pannenkoekenstop was het niet meer te doen. De volgende ochtend bij het ontbijt voelde het een beetje (boel) alsof ik de vorige dag was bevallen. Misschien was achtenveertig kilometer voor een eerste keer op een mountainbike toch wat te lang.

Naast de sportieve training heb ik ook aan mentale training gedaan. Een boek met als titel Playing BIG zou ik normaliter niet kopen, maar nu ik werd getipt en het door Bol nog binnen een dag bezorgd werd, deed ik dat wel. Het is een stappenplan dat vrouwen leert hun eigen brilliance te herkennen. Ik heb nu één derde gelezen en wat mij vooral een goed gevoel geeft is dat er blijkbaar een markt is voor dit soort boeken. Er moeten dus veel meer vrouwen zijn  met onrust. Ik kom ze zelf namelijk niet vaak tegen.

De hoofdstukken over The Inner Critic en de Voice of Inner wisdom spreken redelijk voor zichzelf. De volgende stap die ik moet zetten is richting mijn inner mentor. De gedachte hierachter is dat ik niet moet wachten op een externe mentor die mij aan het handje neemt, maar dat ik juist mijn eigen gids moet worden. Aan hand van een geluidsbestand moet ik een eerste ontmoeting met haar visualiseren en zo ontdekken wat ze voor mij kan betekenen.

Eenmaal thuis raakt de theorie toch weer in vergetelheid en met iedereen in huis laat de visualisatie van die ontmoeting vermoedelijk nog wel even op zich wachten. Toen ik mij vanochtend met deze blog in het achterhoofd afvroeg waar het boek was, vond ik Playing BIG verregend terug naast de ligstoel in de tuin. Misschien symboliseert het wel hoeveel aandacht ik mijn mentale gesteldheid normaal geef.

Aanstaande vrijdag staat tripje twee op de planning. We gaan wadlopen en onder leiding van een gids een unieke zwerftocht lopen. Ik ben benieuwd wat ik van deze activiteit ga vinden. Ik zal in ieder geval bij de gids het vak afkijken. Misschien heeft mijn inner mentor er wat aan.