8. jun, 2020

Zomaar wat hout

Afgelopen vrijdag was alweer de laatste reguliere schooldag van het middelbare schooljaar. Nog ruim een week met eindtoetsen en dan is het alweer tien weken zomervakantie. Het jaar begon niet zo goed, maar eindigt dat gelukkig waarschijnlijk wel.

Wat dat betreft verliep mijn schoolcarrière wat soepeler. Ondanks al mijn schoolwisselingen haalde ik goede cijfers. Waar ik tegenwoordig elke zes vier als ware het een tien, heb ik in mijn hele schoolcarrière überhaupt maar één keer een zes gehaald. En die was op de Duitse school voor Kunst. We moesten een voorwerp tekenen en daarbij de structuur van het voorwerp uitvergroten. Na een paar mislukte pogingen, was een getalenteerde klasgenoot zo aardig om mij te helpen. Hij schetste een grote, eenvoudige, houten balk en het enige dat ik nog moest doen was het aanbrengen van de nerven en het inkleuren van de noesten. Dat ging blijkbaar alsnog mis en zo kreeg ik mijn enige zes (Duitse vier).

Daarna heb ik nooit meer iets van Kunst gehad  en ook nooit meer (bij)geleerd. Toen de kinderen klein waren tekende ik nog wel eens wat op zo’n magnetisch tekenbord. Gelukkig kon je het ook snel weer verwijderen, want ze raadden het nooit. Tegenwoordig ben ik heel/te handig in het vinden van oplossingen als ik een tekening nodig heb; internet, fotoshop als je alle mogelijkheden combineert, kom je een heel eind.

Vorige week kwam er ineens een hulpvraag. Kasper moest een foto van een uitzicht maken en die dan waarheidsgetrouw, in zwart-wit natekenen. Of ik hem daar even bij wilde helpen, want het moest die avond worden ingeleverd.  Voor ik het wist gaf ik hem een tip waar ik nog steeds een beetje buikpijn van krijg. Het kwam erop neer dat hij eerst een close-up maakte van een uitzicht met een beperkt aantal grote, eenvoudige voorwerpen en hij vervolgens de laptop als lichtbak inzette, waardoor het resultaat in ieder geval zo waarheidsgetrouw als mogelijk is geworden.

Vanaf het moment dat ik hem achter de laptop zag zitten, spoken er allerlei scenario’s door mijn hoofd. Hoe reageert de docent? En hoe ga ik reageren als ze mijn handigheid afkeurt? Misschien wordt hij wel beschuldigd van een afgeleide van plagiaat. Puntje bij paaltje heeft hij die foto, op mijn aanwijzing, gewoon zitten overtekenen en dat kan toch niet de bedoeling van de opdracht zijn geweest. Aan de andere kant is het ook echt geen leuke opdracht als mijn tekentalent hebt geërfd.

Met een tuinkast, schutting, pergola en tuinset stonden er trouwens verrassend veel houten balken op de foto. Of deze opdracht ook alsnog mis gaat zullen we zien. De tip om nerven aan te brengen en noesten in te kleuren heb ik in ieder geval maar achterwege gelaten.