12. apr, 2020

Zomaar een filter

Het wordt een beetje eentonig. Behalve de scheldkanonnades tussen broer en zus was hier weinig opwindends te beleven de afgelopen week. Alhoewel, ik heb de bovenste twee verdiepingen gepoetst en het LEGO Friends City Park Café gebouwd en miste daarbij maar drie stukjes.

Er zit gewoon niets anders op dan thuis te blijven, al lijkt de buurt zich minder van het blijf-thuis-tenzij advies aan te trekken. Grote groepen kinderen spelen buiten en grote groepen volwassenen barbecueën langs de singel alsof er niets aan de hand is. Ik merk dat ik daar last van heb. Er is niets logischer dan de theorie achter Social Distancing, toch? Maar zolang eventuele slachtoffers van contactmomenten anoniem blijven en mensen zelf nog niet failliet en/of ziek zijn is het klaarblijkelijk toch een lastig verzoek en niet helemaal op iedereen van toepassing. Ik snap het niet, vind het weinig solidair en gewoon stom.

Wat ik ook stom vind is de camera op de laptop. Sinds een week mag hij aan wanneer we online vergaderen en mijn team, dat voornamelijk uit mannen bestaat, doet dat dan ook enthousiast. Aanvankelijk liet ik hem uit, maar laatst vroeg een collega wanneer ik weer eens te zien was. Sindsdien zet ik hem schoorvoetend ook af en toe aan. Ik schrik alleen elke keer. Bestaat er geen filter waardoor je er net wat charmanter uitziet? De haren lijken echt witter en het gezicht ouder via de camera dan wanneer ik gewoon in de spiegel kijk. Bovendien zie ik mijzelf normaliter een paar keer per dag in die spiegel, terwijl ik nu met gemak een paar uur per dag naar mijn eigen gezicht zit te turen of te koekeloeren zoals iemand het fenomeen op LinkedIn beschrijft.

Ik ben dus gelukkig niet de enige die er last van heeft. Via een connectie kom ik op LinkedIn iemand tegen die een gratis E-Book ‘Voorkom beeld-en-bel-bloopers’ heeft geschreven. Ik zet gelijk ‘Stuur mij het E-book’ in het commentaar en ben nu in afwachting van de tips en trucs.

Eerst nog genieten van het lange weekend dat sprookjesachtig zal zijn. In de hoop dat ik de opvallende ijsblauwe LEGO onderdelen sneller vind, staat de bouw van Princess Elsa’s fonkelende ijskasteel als volgende op het program. Bovendien gaan Anouk en ik tweede paasdag naar Frozen 2 kijken. Wie weet kan het E-book mij daarna gemakkelijker betoveren en zet ik de camera vanaf dinsdag vol overtuiging aan.

Helaas geloof ik niet in sprookjes en moet ik mij gewoon vermannen. Ik vind het ook veel prettiger wanneer een bewegend gezicht tegen me praat in plaats van initialen of een flatteuze foto. De collega’s weten al langer hoe ik eruit zie en vergeleken met heel veel van mijn leeftijdsgenoten krijg ik in ieder geval geen last van uitgroei.