18. mrt, 2020

Zomaar rijst

Vandaag was ik roostervrij. Normaal is dat die éne dag in de twee weken dat ik tegen heug en meug nog wel boodschappen doe, misschien nog een wasje draai, maar vooral lekker lummel en dat het liefst achter de laptop in de studeerkamer met een lekkere kop latte en iets van chocola.

Het boodschappen doen ging nog redelijk normaal, alhoewel ik op zoek naar (pandan) rijst in de eerste winkel nog maar één pak basmati rijst aantrof en in de andere winkel alleen nog een zak met 4,5 kg Surinaame lange korrel rijst.

Nadat ik de boodschappen had opgeruimd maakte ik dat lekkere kopje koffie en pakte ik iets van chocola om me vervolgens te realiseren dat ik geen lekkere plek in huis had om het te nuttigen.  Sinds afgelopen vrijdag houdt de andere thuiswerker de/mijn studeerkamer bezet. Anouk doet sinds vandaag haar opdrachten op de/mijn laptop. En Kasper zit waar hij altijd zit, in de hoek van die bank in de/mijn woonkamer en sinds vandaag volgt hij de lessen daar online. Dat ik niet de enige ben die daar aan moet wennen bewijst de hashtag die de leraren op zijn school vandaag in het leven hebben geroepen: #dontmutetheteacher.

Uit pure ellende ging ik maar strijken bij de televisie op de slaapkamer, maar zo heel veel was er niet te strijken en op de televisie ging het weer over corona, terwijl ik op mijn woensdag meer van de lichte kost ben.

Toen de strijk gedaan was, verzorgde ik de lunch. Kasper nuttigde zijn boterham terwijl een bot zijn Kahoot quiz voor geschiedenis invulde (?) . Om de spanning uit mijn lijf te krijgen ging ik na de lunch met Anouk een rondje lopen en helaas kregen we tijdens die wandeling te horen dat Anouk is uitgeloot op de school van haar eerste keuze. Balen!

Eenmaal thuis waren de online lessen voor die dag afgelopen en konden we weer wat geluid maken in de woonkamer. Ik had Anouk beloofd dat we nieuwe koekjes gingen bakken en dat werden nu troostkoekjes. De rijst was dan wel op in de supermarkt, maar er was nog genoeg suiker te verkrijgen. (Ik denk dat ik zo weinig koekjes bak omdat ik elke keer weer schrik van de hoeveelheid suiker die in die bak verdwijnt.) Het koekjes bakken verliep vanzelfsprekend ook niet in volledige harmonie, maar eind goed al goed en iedereen vindt ze heerlijk.

Daarna was het tijd voor een appeltje, ik bereidde het avondeten voor en maakte de rauwkostbakjes. Ik leek wel gek. Om stipt zes uur gingen we eten en heb ik een ieder te verstaan gegeven dat de studeerkamer en de laptop na het eten eindelijk (weer) van en voor mij zijn. Op dit tijdstip zonder latte en iets van chocola, maar met thee en een koek, al was die einde dag echt even op.