15. mrt, 2020

Zomaar een looproute

Het is weer tijd voor een blog en eigenlijk is er maar één onderwerp waarover ik kan schrijven.

Afgelopen woensdag ging op mijn werk al een A/B regime in. Team A was tot het einde van de week welkom op kantoor, team B begon thuis. Kantoor is trouwens alleen de eigen verdieping. De doorgangen naar de andere drie gebouwen zijn met hekken van elkaar gescheiden en er zijn looproute ingesteld, waarbij elk gebouw zijn eigen ingang heeft. Op de werkvloer moeten de aanwezige collega’s een bureau afstand houden.

De implementatie is strak en vrijwel vlekkeloos verlopen hoe onwerkelijk iedereen het ook vond. Dinsdag avond werd het plan gecommuniceerd en op woensdag ochtend stonden de collega’s in gele hesjes al klaar om alles in goede banen te leiden. Maar de situatie verandert snel en toen ik vrijdag naar huis ging wenste ik iedereen toch meer dan een prettig weekend.

Ik weet niet zo goed wat ik er verder over schrijven moet. Aan de ene kant staat het nog zo ver van mij af en toch is er het besef dat ons nog heel wat te wachten staat. Ondertussen probeer ik een beetje normaal te doen. Op een extra glutenvrij brood na, hamsteren wij niet en zit of zat ik gewoon met Kasper te leren voor de drie toetsen die aanstaande week op stapel staan of stonden. Ik struin het internet af op zoek naar cadeautjes voor Anouk die volgende week jarig is, we kijken naar de finale van Wie is de Mol en eten daarbij de gebruikelijke chips.

Alleen de continue berichtgeving verlamt en maakt alles toch anders. Ik (en iedereen om mij heen) probeert toch alle informatie tot zich te nemen al zijn de maatregelen heel snel op het internet te vinden en is er behalve nieuwe aantallen niet echt veel nieuws. Toen ik vanochtend vlak voor tien NPO Radio 1 opzette in afwachting van het nieuws was het bijna een verademing om te luisteren naar iemand die in Vroege Vogels enorm enthousiast vertelde over de wolharige mammoet en reuzenluiaards in de ijstijd.

Het ziet er in ieder geval naar uit dat ik de komende weken veel tijd met mijn gezin in eigen huis zal doorbrengen. Ik ben gelukkig gezegend met werk dat prima vanaf thuis gedaan kan worden en kinderen die groot genoeg zijn om zichzelf te vermaken. Dat was mijn Coronavirus blog en daar zult u het mee moeten doen. Ik wens mijzelf dat mijn hoofd de volgende keer weer naar normale dingen staat. En, ik hoop maar dat de wifi het houdt met twee ouders die proberen thuis te werken en twee kinderen die zich proberen te vermaken. Ondanks alle berichtgeving, maken zij zich vooralsnog drukker om de wifi dan om het virus.😥