1. mrt, 2020

Zomaar wat zeepresten

Afgelopen vrijdag bedacht ik me ineens heel vroeg dat ik iets vergeten was in voorbereiding op mijn verjaardagsfeestje. De hangop moest nog worden voorbereid. En zo stond ik veel te vroeg zeepresten uit een theedoek te spoelen, zodat de yoghurt minimaal nog vierentwintig uur kon uitlekken.

Toen ik veertig werd heb ik mijn succesfactoren voor een geslaagd verjaardagsfeest eens op een rij gezet. Het liefst ben ik thuis, zit ik lekker te eten en gezellig te kletsen. En dus vierde ik mijn veertigste met wat dames en een thuiskok, die een lekker diner voor ons maakte. Dat vond ik toen zo gezellig dat ik sindsdien mijn verjaardag altijd met wat dames in eigen huis vier, maar dan zonder thuiskok. Ik verzorg het diner zelf en dat is best een hele organisatie.

Eerst ga ik op zoek naar mogelijke recepten voor een voorgerecht, een ovengerecht met vlees, een ovengerecht met vis, een bijzondere salade en een toetje. Daarna ga ik zolang proefdraaien tot ik een menu kan samenstellen. En als ik dan eens een avond niets te doen heb ga ik nadenken over een uitnodiging.

Nadat ik de uitnodiging heb geappt, ontstaat er een draaiboek in mijn hoofd. Ik bepaal welke onderdelen ik eerder kan voorbereiden, welke boodschappen wanneer gedaan moeten worden, welke schalen ik waarvoor gebruik en in welke volgorde iets in en uit de oven moet. De dag zelf bestaat dan uit snijden, snijden en nog eens snijden, maar op het moment dat de ovens piepen zet ik alles op tafel en ga ik lekker zitten eten en gezellig kletsen. En op het moment dat de gasten naar huis gaan, ben ik blij dat ik al thuis ben en geen sneeuw, regen of wind hoef te trotseren.

Ik denk dat een buitenstaander zich wel eens afvraagt waarom ik er zo’n toestand van maak. Er zijn natuurlijk ook wel momenten dat ik mij dat zelf ook afvraag. Het zoeken naar nieuwe gerechten viel bijvoorbeeld niet mee, omdat het resultaat van zoektermen als kip of vis in combinatie met oven en gemakkelijk niet veel veranderd was ten opzichte van de voorgaande jaren. Aan de andere kant had ik de perfecte foto gevonden voor een uitnodiging en heb ik veel plezier beleefd aan het fotoshoppen van achtenveertig kaarsjes. Ik heb voor het eerst hangop gemaakt en niemand heeft de rucola gemist die ik vergeten was door de ovenkip te scheppen.

Ik vind het gewoon een leuk project, zelfs als ik in de vroege ochtend een theedoek moet uitspoelen. Ik bepaal en beslis en heb daardoor geen moment stress. En, het is ook dit jaar weer gelukt: het was weer thuis, lekker en gezellig. Ik was alleen de volgende ochtend weer vroeg wakker en om nu al te beginnen met het toetje voor volgend jaar is toch ietwat overdreven.